...
Een stap verder is het loslaten van het kijken en denken vanuit alleen de mens, ofwel het gedeeltelijk loslaten van het antropocentrische wereldbeeld. De ‘natuur buiten de mens’ krijgt dan een eigen waarde, mag bestaan los van het nut voor de mens. Het gaat dan niet alleen om natuurgebieden maar ook om ‘omringende’ en ‘begeleidende’ natuur op en rond het bedrijf. Een biologische boer kiest er, al dan niet bewust, voor om een stukje productie te laten liggen om meer biodiversiteit op zijn bedrijf toe te laten. Een stapje verder kan de keuze zijn om een deel van het bedrijf aan meer of minder natuurlijke elementen over te laten: bloeiende akkerranden, een overhoek die mag verwilderen, boomgroepen of hagen enz. Een keuze die overigens ook gangbare boeren kunnen maken; de beweging naar een meer natuurinclusieve landbouw gaat daarover. Zulke ‘begeleidende natuur’ levert ‘ecosysteemdiensten’, zoals in het geval van functionele agrobiodiversiteit, maar kan en mag ook een waarde in zich vertegenwoordigen. Ze draagt bovendien bij aan natuurbehoud door als ‘brug’ tussen natuurgebieden te fungeren. Bijdragen aan behoud van traditionele landschappen kan vanuit die zelfde opvatting een goede keuze zijn. Hun waarde is dan niet alleen in nut (b.v. meer toeristen) uit te drukken: je herkent en erkent de ‘waarde in zich’.
...