Pagina-vergelijking

De anijsplant (Pimpinella anisum) is een plant die behoort tot de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). De "zaden" van anijs worden gebruikt voor het aromatiseren van gerechten en kunnen daarnaast een medicinale werking hebben. (bron Wikipedia).

Allium sativum of knoflook is een bolgewas, behorend tot de Lelie-achtigen. De bol is samengesteld uit 5 tot 15 teentjes, omgeven door een papierachtig wit of paars omhulsel. De plant heeft tot 60 cm lange, platte bladeren en bloeit in de zomer met een wit-groene tot roze bolvormige bloeiwijze. Naaste familieleden zijn prei, bieslook en daslook, allemaal planten die min of meer dezelfde gezondheidswaarde hebben als knoflook. Verder informatie: https://plantaardighedenwetenschap.infonu.nl/plant/beschr/gonnve/anijs.htmdiversen/34547-allium-sativum-medisch-wetenschappelijk-samengevat.html

Inhoudstoffen (zaad): bevat 2-6% etherische olie (met 90% trans-anethol), 10-30% vette olie, 20% eiwitAnijsolie wordt gebruikt om de stallucht te verbeteren, ter ondersteuning bij spijsverteringsproblemen en winderigheid, en zou de melk- en biestproductie verhogen. Vaak samen met venkel en karwij gebruikt: zwavelverbindingen (allicine, thiocyanaten enz), vitaminen (A, B1, B2, C), mineralen (K, Fe, S, J, C, P, Se).

Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat anijs, kaneel, kamille, karwij en venkel zowel antibacteriële als schimmelwerende effecten hebben (Bonyadian & Moshtaghi, 2008), (Razzaghi-Abyaneh Herkauwers

Er is uitgebreid onderzoek gedaan binnen de geneeskunde naar de effecten van knoflook,

waarbij antibacteriële, antivirale, antischimmel, immuunstimulerende en anti-oxidatieve

eigenschappen zijn aangetoond (Iciek et al., 2009). Onderzoek heeft aangetoond dat allicine effectief is bij de bestrijding van verschillende bacteriële, virale, parasitaire en schimmelinfecties bij mensen (Soliman Ankri & BadeaaMirelman, 2002), (Ponepal et al., 1996), (Si et al., 2006). Voor anijs, kaneel en venkel zijn ook aanwijzingen voor antimicrobiële effecten tegen gisten beschikbaar in de wetenschappelijke literatuur (Kosalec et al., 2005; Ezzat, 2001; Pozzatti et al., 2008).

In de monografieën van de Duitse Commission E (een wetenschappelijke adviesraad voor de kruidengeneeskunde) staat de combinatie van karwij, venkel en anijs bekend om de gezamenlijke werking bij dyspepsie (verstoorde spijsvertering) en kamille om de ontstekingsremmende werking.

De belangrijkste werkzame bestanddelen van anijs die beschreven zijn in de wetenschappelijke literatuur zijn anethol en eugenol. Er is aangetoond dat anijsolie schimmelwerend is (Bluma, Landa, & Etcheverry, 2009) en een goede antibacteriële werking heeft tegen veel voorkomende pathogene bacteriën: Corynebacterium diphtheriae, Staphylococcus aureus, Streptococcus haemolyticus, Bacillus subtilis, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Klebsiella spp., Proteus vulgaris (Petersen & Brereton, 1942), Salmonella typhimurium, Escherichia coli (O157:H7 en K88), Listeria monocytogenes (Si et al., 2006). Anijs heeft invloed op de voeropname van biggen. Als ze kunnen kiezen tussen voer met of zonder anijs dan is er geen voorkeur. Echter als de zeugen tijdens de dracht anijs in het voer kregen dan aten deze biggen na het spenen meer, groeiden ze beter en hadden minder diarree dan controledieren (Oostindjer et al., 2010). Andere effecten waren minder vechtgedrag, minder orale manipulatie van hokgenoten en minder spring-gedrag bij de biggen die prenataal aan anijs waren blootgesteld. De auteurs concluderen dat prenatale blootstelling aan smaakstoffen zoals anijs de gezondheid en het welzijn van biggen kan bevorderen.1999). Eén onderzoek bij kalveren laat zien dat allicine het moment van optreden van diarree ten gevolgen van een besmetting met Cryptosporidium parvum uitstelt, als het preventief in hoge dosering wordt toegediend (Olson, Epperson, Zeman, Fayer, & Hildreth, 1998). Allicine heeft een bacteriostatische werking, dat wil zeggen dat de groei van bacteriekolonies tot staan wordt gebracht (Cavallito & Bailey, 1944), (Feldberg et al., 1988). Hoewel allicine bacteriën niet doodt, bereiken ze na verwijdering van allicine niet de groeisnelheid van vóór de toediening. Allicine remt bacteriegroei door enzymen met een thiolgroep en de synthese van bacterieel RNA te blokkeren en is effectief bij zowel Gram positieve als Gram negatieve bacteriën, zoals Escherichia, Salmonella, Staphylococcus, Streptococcus, Klebsiella en Clostridium.Knoflookextracten voorkomen ook de vorming van enterotoxines door Stafylococcus. Knoflookextracten voorkomen ook de vorming van enterotoxines door Staphylococcus. Daarnaast is gebleken dat antibioticaresistente bacteriestammen gevoelig zijn voor allicine (Ankri & Mirelman, 1999), (Feldberg et al., 1988). Naast een antimicrobiële werking is aangetoond dat allicine een antivirale werking heeft bij humane virussen, zoals influenza B, herpes simplex virus type 1 en 2 en parainfluenzavirus type 3 (Ankri & Mirelman, 1999).

Varkens

Pluimvee

Bluma, R., Landa, M. F., & Etcheverry, M. 2009. Impact of volatile compounds generated by essential oils on aspergillus section flavi growth parameters and aflatoxin accumulation. Journal of the Science of Food and Agriculture, 89, 1473-1480. 

Bonyadian, M., & Moshtaghi, H. 2008. Bacteriocidal activity of some plants essential oils against bacillus cereus, salmonella typhimurium, listeria monocytogenes and yersinia enterocolitica. Research Journal of Microbiology 3, 648-653. 

Ezzat, S. M. 2001. In vitro inhibition of candida albicans growth by plant extracts and essential oils. World Journal of Microbiology and Biotechnology 17, 757-759.

Kosalec, I., Pepeljnjak, S., & Kuatrak, D. 2005. Antifungal activity of fluid extract and essential oil from anise fruits (Pimpinella anisum L., apiaceae). Acta Pharmaceutica 55, 377-385. 

Oostindjer, M., Bolhuis, J.E., van den Brand, H., Roura, E., Kemp, B. 2010. Prenatal flavor exposure affects growth, health and behavior of newly weaned piglets. Physiol Behav. 99, 579-86.                                                                               

Petersen, W. E., & Brereton, J. G. 1942. Effect of inhaled substances on milk flavors. J. Dairy Sc. 25, 381-387. 

Pozzatti, P., Scheid, L. A., Spader, T. B., Atayde, M. L., Santurio, J. M., & Alves, S. H. 2008. In vitro activity of essential oils extracted from plants used as spices against fluconazole-resistant and fluconazole-susceptible candida spp. Canadian Journal of Microbiology 54, 950-956. 

Razzaghi-Abyaneh, M., Shams-Ghahfarokhi, M., Rezaee, M. -., Jaimand, K., Alinezhad, S., Saberi, R., et al. 2009. Chemical composition and antiaflatoxigenic activity of carum carvi L., thymus vulgaris and citrus aurantifolia essential oils. Food Control 20, 1018-1024. 

Si, W., Gong, J., Tsao, R., Zhou, T., Yu, H., Poppe, C., Johnson, R., Du, Z. 2006. Antimicrobial activity of essential oils and structurally related synthetic food additives towards selected pathogenic and beneficial gut bacteria. Journal of Applied Microbiology 100, 296-305. 

Soliman, K. M., & Badeaa, R. I. 2002. Effect of oil extracted from some medicinal plants on different mycotoxigenic fungi. Food and Chemical Toxicology 40, 1669-1675.