Pagina-vergelijking

De meerderheid van de Tyrophagus-soorten leeft in de grond. De mijten voeden zich met organisch materiaal en schimmels en komen algemeen voor in de bodem. Maar deze mijten kunnen ook aan jong plantenmateriaal vreten. Ze hebben een sterke voorkeur voor zaadlobben en groeipunten. Bij hoge temperaturen, voldoende voedsel en bij hoge luchtvochtigheden kunnen stromijten zich explosief vermeerderen. Niet alleen in de grond, maar ook op planten.

Stromijten behoren tot de familie van de Acaridae. Het zijn kleine spinnetjes. Onder normale omstandigheden veroorzaken ze geen enkele schade. De meest voorkomende soorten zijn: T. neiswanderi ,  en T. putrescentiae en Tyrophagus similis.

Bij hoge temperaturen, voldoende voedsel en bij hoge luchtvochtigheden kunnen stromijten zich explosief vermeerderen. Niet alleen in de grond, maar ook op planten.

De naam 'stromijt' is afkomstig uit de komkommerteelt. In de strobalen (een ideaal groeimedium voor de mijten) die in deze teelt werden gebruikt, konden de mijten zich massaal vermeerderen. Vanuit de stro werden de komkommerplanten aangetast. De mijten prikken cellen in jonge, nog niet volgroeide, bladeren aan. Bij het uitgroeien van deze bladeren ontstaan gaatjes of grillig gevormde holtes. Hoge dichtheden van de stromijt T. similis kan zorgen dat een pas gekiemd radijsje helemaal wegvalt.

In een aantal siergewassen zoals, gerbera en de potplanten anthurium, bromelia, kalanchoë, cyclaam en begonia, kan ook schade voorkomen.

Doordat de mijten in zachte plantendelen prikken ontstaan misvormingen. Bij kalanchoë worden groeipunten en stengels beschadigd, bij cyclamen de bloemen en bij begonia zowel blad- als bloemknoppen. Bij gerbera worden de lintbloemen aangetast. Deze schade is vergelijkbaar met de schade veroorzaakt door trips.