Pagina-vergelijking

De vouwgalluis is een algemeen voorkomende luizensoort, maar is geen belangrijke plaag. De volwassen luizen zijn bolvormig, donker paarsbruin van kleur en hebben korte antennes, korte siphonen en een korte, brede cauda.

De jonge luizen zijn geelgroen van kleur. In het voorjaar komen hier en daar op peer vouwgallen voor. Dat zijn op de middennerf samengevouwen bladeren, die enigszins rood verkleuren, waarin een stammoeder tientallen jonge ongevleugelde luizen produceert. Er is nauwelijks verspreiding van luizen van het ene naar het andere blad. Kolonies blijven daarom klein en van schade is meestal geen sprake. Na het vertrek van gevleugelde luizen uit de vouwgal, verdroogt deze in de zomer en wordt zwart-bruin, maar valt 's winters niet af.

De vouwgalluis overwintert als ei op peer. De stammoeders komen in april uit het ei en voeden zich aan de onderkant van de bladeren van vegetatieve scheuten. In april/mei produceren ze één generatie ongevleugelden in de vouwgal. Vanaf mei worden gevleugelden gevormd die vertrekken naar groot hoefblad om daar op de wortels te leven. In het najaar keert een nieuwe generatie gevleugelden terug naar peer en worden de eieren gelegd.

Aangezien de vouwgalluis geen schade van betekenis veroorzaakt, zijn geen maatregelen nodig.