Content Comparison

Van een klein percentage van het DNA kennen we de functie: het zijn genen die verantwoordelijk zijn voor de productie van eiwitten. Van het meeste DNA, dat zich tussen genen bevindt, weten we de functie niet. Toch zijn we in staat om in het lab verschillen te bepalen in de samenstelling van dit DNA. Verschillende moleculair genetische technieken worden gebruikt om genetische merkers op de chromosomen te vinden.

Soms is een genetische merker een allel van een gen dat een eiwit produceert. Dit wordt een functionele merker genoemd, die direct het functioneren van het eiwit beïnvloedt. Echter in de meeste gevallen is de genetische merker een stukje van het DNA waarvan we de functie nog niet weten. Het bevindt zich op een chromosoom dichtbij een gen en daarom gerelateerd aan één van de allelen van dit gen. Sinds men begon met moleculair genetisch werk in dieren hebben diergenetici veel werk verricht om genetische merkers te vinden. Daarvoor wisten ze alleen dat ouders één van hun twee allelen doorgeven aan hun nakomelingen, maar welke wisten ze niet. Met genetische merkers is het mogelijk op te sporen welk allel van de vader en welk allel van de moeder is doorgegeven aan de nakomelingen. Wanneer het DNA is verzameld en geëxtraheerd, moet je een keuze maken tussen de methoden om het DNA te ‘lezen’. Dit is afhankelijk van het beoogde doel. Moet je de DNA-samenstelling op een beperkt aantal plekken in het genoom weten of de volledige sequentie van het DNA op alle chromosomen?

Als genetische merker kan de DNA-samenstelling op een specifieke plaats in het DNA worden gemeten. Een genetische merker heeft een bekende locatie in het genoom. De samenstelling van de genetische merker kan verschillen tussen dieren en zelfs tussen de homologe chromosomen van een dier. Je kunt de allelen van een genetische merker detecteren en vergelijken. Dieren kunnen dus homozygoot of heterozygoot zijn voor de merker. Hier bespreken we alleen de twee merkers die het meest worden gebruikt in de veefokkerij. Deze twee zijn de microsatelliet merker en het single nucleotide polymorphism (de SNP).