Pagina-vergelijking

Oïdium lycopersicum of echte meeldauw is een schimmelziekte, die op glastuinbouwbedrijven schade aanricht in de vorm van bladaantasting. De ziekte is herkenbaar aan onregelmatige witte vlekjes van enkele mm op het blad.

 De vlekjes groeien verder uit en krijgen in een later stadium een poederachtig uiterlijk. In eerste instantie is de schimmel er gemakkelijk af te wrijven. Het onderliggende bladweefsel is nog groen van kleur. Bij ernstige aantasting kunnen de verschijnselen ook aan de onderkant van het blad en op de stengel voorkomen.

Oïdium lycopersicum is een schimmel die alleen tomaat aantast. De schimmel kan alleen op levende groene plantendelen groeien. De sporen van de schimmel verspreiden zich hoofdzakelijk door de lucht door luchtbeweging in de kas en wind buiten en in mindere mate via kleding. De sporen zijn maximaal 1-2 weken kiemkrachtig. Sporen die op plantenweefsel terecht komen hebben geen vrij water nodig om te kiemen. Ook voor de groei en sporulatie is geen vrij water nodig. Bij hoge R.V. kiemen sporen wel beter dan bij lage R.V. De schimmeldraden groeien verder over het blad en halen voedsel uit het blad door middel van een soort worteltjes (haustoriën). Op de schimmeldraden worden massaal sporendragers met daarop ketens ongeslachtelijke sporen (conidiën) gevormd. Vrij water op het blad remt de ontwikkeling van de schimmel.

• Verwijder bij de teeltwisseling zorgvuldig alle gewasresten uit de kas. Laat de kas minimaal 2 weken leeg liggen om de aanwezige meeldauwsporen te doden.

• Voorkom verspreiding van sporen door sterke luchtbeweging in de kas, open deuren en via kleding.

• Zwavel preventief tegen meeldauw.

• Bij aantasting kan de schimmel worden bestreden met chemische gewasbeschermingsmiddelen. Middelen dienen te worden afgewisseld om resistentie ontwikkeling van de schimmel tegen de middelen te voorkomen.