Biologische bedrijven beheren hun weides in het algemeen anders dan gangbare. Dat doen ze om meer weidegang en een zo hoog mogelijk aandeel weidegras in het voeraanbod mogelijk te maken, meer biodiversiteit en daardoor weerbaarheid van het grasland te realiseren en om gezondheidsvoordelen voor het vee te bereiken. Ook het andere en beperkter gebruik van mest speelt een rol. Daarover gaat het in dit hoofdstuk.
Voor de biologische melkveehouderij is weidegang verplicht; biologisch gehouden varkens en kippen moeten een buiten-uitloop hebben (zie verder paragraaf 3.2). De uitloop voor varkens en kippen kan -deels- uit grasland bestaan, maar dit draagt meestal maar beperkt bij aan het dieet van de beesten. We hebben het in deze paragraaf dus vooral over graslandbeheer en bemesting door melkveehouders (rundvee- en geitenbedrijven).