Pagina-vergelijking

Sangrovit bestaat uit gedroogde, gemalen en granulaten van plantaardige ingrediënten en een natuurlijk extract van Papaveraceae Macleaya cordata gekweekt onder gecontroleerde omstandigheden of van wilde planten.

Sangrovit 

Sangrovit bestaat uit gedroogde, gemalen en granulaten van plantaardige ingrediënten en een natuurlijk extract van Papaveraceae Macleaya cordata gekweekt onder gecontroleerde omstandigheden of van wilde planten. Actieve stoffen: Kwartair Benzophenanthridine alkaloïden (QBA) en protopine Alkaloïden (PA) waarvan sanguinarine de markeer stof is. Bevat minstens 1,5% sanguinarine. Diervoederadditief.

De producent leverde onderzoek  (CVM, NC, 2007) waarbij 10 biggen van 5 weken oud werden gechallenged met een orale dosis Salmonella Typhimurium en daarna individueel gehuisvest en verdeeld over twee voergroepen1) basisvoer met Sangrovit 50 mg/kg, of 2) basisvoer met chloortetracycline (60 mg/kg). Na dag 40 werden de dieren ge-euthanaseerd en darmmucosa werd verzameld voor onderzoek naar de Transepitheliale elektrische weerstand (TER) met een Ussing kamer. De TER is maat voor de intestinale barrierefunctie. Bij pathologische omstandigheden, zoals beschadiging van de darm, darmziektes en stress wordt deze barriere minder (en de TER lager) en gaat de darm lekken. Bij dit onderzoek bleek de TER voor Sangrovit significant hoger te zijn dan voor de chloortetracyclinegroep, wat zou wijzen op een betere darmgezondheid. Onderzoekers van de universiteit van Litouwen (2011) onderzochten de effecten van Sangrovit hij biggen van 28 dagen die 35 dagen werden gevoerd met wel of geen 50 gram Sangrovit in het drinkwater. Ze gebruikten hiervoor 12 dieren per groep met 4 herhalingen. Gedurende de hele proefperiode groeide de Sangrovitgroep 8% meer dan de controles, hadden deze dieren 7 % minder voeropname. Er was een tendens tot een lager bloedureum gehalte bij de Sangrovit groep en deze dieren hadden een hoger bloedsuikergehalte, terwijl triglyceriden, totaal cholesterol en HDL- en LDL- cholesterol waren verlaagd ten opzichte van de controles.

Macleaya cordata  bevat de alkaloiden sanguinarine and chelerythrine en is een plant die van oudsher in de traditionele Chinese geneeskunde werd gebruikt vanwege haar anti-inflammatoire en antimicrobiële eigenschappen (Dvorák and Simánek, 2007). Gebruik van Macleaya cordata is enige tijd omstreden geweest vanwege de genotoxiciteit (o.a. vorming van DNA adducten) bij muizen die sanguinarine intraperitoneel kregen ingespoten (Stiborová et al., 2002). In latere publicaties werd in vivo onderzoek beschreven waaruit bleek dat deze adducten bij orale opname waarschijnlijk niet werden gevormd (Stiborová et al., 2008) en in 90 dagen proeven met biggen (Kosina et al., 2004) bleek een dosering van 5 g/kg veilig te zijn.

Biggen 20 – 50 g Sangrovit / ton voer.

Varkens: groeier – slachtrijp 20 – 50 g Sangrovit / ton voer. 

Zeugen 30 – 40 g Sangrovit / ton voer.

College of Veterinary Medicine; NC State University, USA. 2007. Effect of sangrovit on in testinal health. SA070111 b.

Lithuanian University of Health Sciences, Veterinary Academy /Lithuania. 2011. Application of Sangrovit WS during a long term treatment of piglets. SW110224.

Stiborova, M., Vostalova, J., Zdarilova, A., Ulrichova, J., Hudecek, J., Tschirner. K,, Simanek. V. 2008. Macleaya cordata extract and Sangrovit genotoxicity. Assessment in vivo. Biomed Pap Med Fac Univ Palacky Olomouc Czech Repub. 152, 35-9.

Dvorák, Z., Simánek, V. 2007. Metabolism of sanguinarine: the facts and the myths. Curr Drug Metab. 8, 173-6.

Stiborová, M., Simánek, V., Frei, E., Hobza, P., Ulrichová, J. 2002. DNA adduct formation from quaternary benzo[c]phenanthridine alkaloids sanguinarine and chelerythrine as revealed by the 32P-postlabeling technique. Chem Biol Interact. 140, 231-42.

Kosina, P., Walterová, D., Ulrichová, J., Lichnovský, V., Stiborová, M., Rýdlová, H., Vicar, J., Krecman, V., Brabec, M.J., Simánek, V. 2004. Sanguinarine and chelerythrine: assessment of safety on pigs in ninety days feeding experiment. Food Chem Toxicol. 42, 85-91.