Pagina-vergelijking

Er zijn vele soorten schildluizen zoals de beukenschorsluis of iepenschildluis. Ze verschillen onderling sterk van vorm kleur en grootte. Schildluizen dragen het schild in tegenstelling tot dopluizen los om zich heen en ze zijn platter.

Ze produceren geen honingdauw. Ze zuigen aan bladeren, bladstelen en stammen, daarbij injecteren ze een giftige stof waardoor gele vlekken ontstaan in de bladeren. (Let op sporen van varens; hier is geen sprake van dop- of schildluis.)

Bij wolluis ontbreekt het schild, de roze luizen bedekken zich met witte poederachtige wasdraden. De luizen kapselen zich min of meer inSoms wordt schildluis verward met wolluis. Dat is met name bij soorten die mannetjes hebben die opgroeien in een witte, wasachtige langgerekte cocon. Hoewel schildluizen minder algemeen voorkomen dan wol- en dopluizen vormen ze soms een hardnekkige plaag. Ze zuigen plantensappen en kunnen virussen overbrengen. Hun aanwezigheid valt vaak in het begin op doordat ze een stof injecteren in bladeren die zorgt voor gele vlekken in het blad. Bij zware aantasting kunnen schildluizen hele planten als het ware leegzuigen, scheuten en later ook stammen sterven af. Schildluizen scheiden in tegenstelling tot dop- en wolluizen geen honingdauw af.

Dopluizen worden beschermd door een schild, dat uit een wasachtige laag bestaat. Dopluizen hebben ronde bolvormige schilden, die vast op de huid zitten.

• Zorgen voor goede groeiomstandigheden
• Het inzetten van natuurlijke vijanden
• Staminjectie van bomen
• ­Chemische bestrijding met selectieve middelen, zie Gewasbescherminggids van de PD of de digitale Gewasbeschermingkennisbank.

• Zoek binnen Groen Kennisnet naar meer informatie over Schildluis
• Aanvullende informatie over mogelijke bestrijding