Pagina-vergelijking

De jeneverbes (Juniperus communis) is

een conifeer uit de cipresfamilie. Het is een van de weinige coniferen, naast

de grove den

 en de taxus, die van nature voorkomt in

de Benelux.  De jeneverbes

is tweehuizig: er zijn mannelijke en vrouwelijke planten. Het rijpen van de 'bessen' strekt zich uit over twee jaar. De

vrouwelijke zaadschubben

 vormen in het eerste jaar zwartblauwe,

op bessen gelijkende kegelvruchten. Na de overwintering worden zij donkerblauw.

De struik

 kan tot tien meter hoog worden.

 Voor het voortbestaan van populaties jeneverbes is het belangrijk dat er voldoende exemplaren in de buurt staan en dat ze vrij staan; de wind moet met name tijdens de bloei vrij spel hebben. Dit om het

zogenaamde roken

 van de bomen te waarborgen. De plant verspreidt namelijk tijdens de bloei wolken van stuifmeel.

De grote lijster

 eet de kegelbessen en verspreidt op deze wijze de zaden.

 De struik is

een pionierssoort waarvan de zaden kiemen in minerale bodems (lees: stuifzanden) na enkele natte jaren.^[1]

 In Nederland vindt

nauwelijks natuurlijke verjonging

 plaats. Een uitzondering zijn bepaalde terreinen waar de bodem regelmatig wordt verstoord (zoals militaire oefenterreinen). Mogelijke verklaringen voor de beperkte verjonging zijn (1) konijnenvraat van jonge scheuten en (2) een te zure samenstelling van de bodem (Wikipedia).