Pagina-vergelijking

De

Japanse vlieg is geen vlieg maar behoort tot de zogenaamde netwantsen. De wantsen komen onder meer voor op Rhododendron en Pieris.

Op Rhododendron komen Stephanitis orbati en S. rhododendri voor. Op Pieris wordt S. takeyai gevonden. De

Japanse vlieg wordt tot 4 mm groot, is bruin tot zwart van kleur. De voorvleugels steken over het achterlijf heen. De achterkant van de voorvleugels is sterk geaderd.

Vooral een aantal rhododendron cultivars en Pieris is gevoelig voor de zuigschade, die zowel door de larven als door de volwassen wantsen wordt veroorzaakt. Door het aanprikken van de bladeren ontstaan aan de onderkant van het blad witte of bruine zuigplekjes. Een kenmerkend beeld zijn de bruinzwarte puntjes van de uitwerpselen van de larven aan de bladonderzijde. Op de bovenkant van het blad van aangeprikte planten komen lichte plekjes voor, die bij een zware aantasting kunnen aangroeien tot grotere plekken. Een zware aantasting kan bladval tot gevolg hebben.

De vrouwelijke wantsen leggen vanaf half juli eitjes langs de hoofdnerven van bladeren. Na de winter komen de eerste eieren in april mei uit. De wantsenlarven (nimfen) zijn een tot twee mm groot, donker van kleur en hebben een stekelig uiterlijk. Ze leven in groepjes bij elkaar en zijn in juni volwassen. De volwassen japanse vliegen leven tot aan het begin van de winter. De wants kan zich vliegend verspreiden, maar blijft meestal in de directe omgeving. De meest voorkomende soort in Nederland Stephanitis takeyai heeft twee generaties per jaar.

Vooral oudere Pieris planten onder droge omstandigheden zijn gevoelig voor aantasting. Zwaar aangetaste planten laten hun blad vallen.

De japanse vlieg kan zowel in particuliere tuinen als op kwekerijen schade veroorzaken. De verspreiding vindt plaats door plantmateriaal.

De

Japanse vlieg is te bestrijden met een aantal insecticiden. Er wordt gezocht naar natuurlijke vijanden zoals sluipwespen om de populatie aanvaardbaar te houden.