Versies vergeleken

Sleutel

  • Deze regel is toegevoegd.
  • Deze regel is verwijderd.
  • Formattering is gewijzigd.

Anker
boven
boven

Uittreksel
hiddentrue

Macleaya cordata, de vijfzaden pluimpapaver, is een bloeiende plant in de papaverfamilie Papaveraceae.

Image Modified



  

Nederlandse naam: Pluimpapaver

Botanische naam: Macleaya cordata

Engelse naam: Plume-poppy

Taxonomy ID:  

Paneel
borderStylenone
titleVoorbeeld

Image Modified

Bron: Wikimedia Commons 
[[File:Macleaya cordata 2.jpg|Macleaya_cordata_2]]


Paneel
borderStylenone
titleBeschrijving

Macleaya

cordata,

de

vijfzaden

pluimpapaver,

is

een

bloeiende

plant

in

de

papaverfamilie

Papaveraceae.

Het

is

inheems

in

China

en

Japan.

Het

is

een

grote

kruidachtige

vaste

plant

die

groeit

tot

2,5

m

lang

en

1

m

of

meer

breed,

met

olijfgroene

bladeren

en

bleekgele

witte

bloemen.

Macleaya

cordata

bevat

verschllende

chemische

verbindingen,

voornamelijk

isochinoline-alkaloïden.

De

zaadolie

bevat

dihydrosanguinarine,

dihydrochelerythrine

en

twaalf

vetzuren

waarvan

linolzuur,

oliezuur,

palmitinezuur

en

stearinezuur

de

meest

voorkomende

zijn

(Wikipedia,

vertaald

uit

het

Engels).

Paneel
borderStylenone
titleBiologische activiteit en werking

Alkaloiden (1,5% sanguinarine), niet zelf verzamelen.

Ontstekingsremmend, antibiotisch.

Paneel
borderStylenone
titleOrgaansystemen

Bewegingsapparaat

  •  

Conditie/prestatie

  •  

Geslachtsapparaat

  •  

Hart en vaatstelsel

  •  

Huid- hoeven, klauwen

  •  

Immuunsysteem

v

  •  

Lever

  •  

Luchtwegen

  •  

Maagdarmkanaal

 Maagdarmkanaal

  •  

Ogen

  •  

Omgeving

  •  

Oren

 Oren

  •  

Pens

  •  

Uier

  •  

Urinewegen en blaas

  •  

Paneel
borderStylenone
titleOnderzoek

Macleaya cordata  bevat de alkaloiden sanguinarine and chelerythrine en is een plant die van oudsher in de traditionele Chinese geneeskunde werd gebruikt vanwege haar anti-inflammatoire en antimicrobiële eigenschappen (Dvorák and Simánek, 2007). Gebruik van Macleaya cordata is enige tijd omstreden geweest vanwege de genotoxiciteit (o.a. vorming van DNA adducten) bij muizen die sanguinarine intraperitoneel kregen ingespoten (Stiborová et al., 2002). In latere publicaties werd in vivo onderzoek beschreven waaruit bleek dat deze adducten bij orale opname waarschijnlijk niet werden gevormd (Stiborová et al., 2008) en in 90 dagen proeven met biggen (Kosina et al., 2004) bleek een dosering van 5 g/kg veilig te zijn.

Paneel
borderStylenone
titleProducten die dit kruid bevatten

Sangrovit

Uittreksel invoegenKruidnaam

Kruidnaam


nopaneltrue
Paneel
borderStylenone
titleDiersoorten

Varken

Waarschuwing

title

gevaarlijk voor

 NIET zelf verzamelen

Paneel
borderStylenone
titleLiteratuur

Dvorák, Z., Simánek, V. 2007. Metabolism of sanguinarine: the facts and the myths. Curr Drug Metab. 8, 173-6.

Kosina, P., Walterová, D., Ulrichová, J., Lichnovský, V., Stiborová, M., Rýdlová, H., Vicar, J., Krecman, V., Brabec, M.J., Simánek, V. 2004. Sanguinarine and chelerythrine: assessment of safety on pigs in ninety days feeding experiment. Food Chem Toxicol. 42, 85-91.

Stiborová, M., Simánek, V., Frei, E., Hobza, P., Ulrichová, J. 2002. DNA adduct formation from quaternary benzo[c]phenanthridine alkaloids sanguinarine and chelerythrine as revealed by the 32P-postlabeling technique. Chem Biol Interact. 140, 231-42.

naar boven