Tuinbingelkruid - Eenjarig bingelkruid

Ook wel eenjarig bingelkruid genoemd, is een eenjarige plant uit de wolfsmelkfamilie. De plant heeft geen melksap. De plant komt onder andere voor in moestuinen en bloeit van juni tot en met oktober en bij zacht weer de hele winter door.

De plant wordt 20 - 40 cm hoog en heeft een kale, rechtopgaande, vierkantige, bossig vertakte stengel. In tegenstelling tot bosbingelkruid heeft de plant geen uitlopers in de grond. Het lichtgroene, kort gesteelde, kale of licht behaarde, lang-eivormige tot lancetvormige blad is 3 - 8 cm lang en is kaal tot zwak behaard. De bladrand is stomp getand. Tuinbingelkruid is tweehuizig: er zijn vrouwelijke en mannelijke planten. De vrouwelijke planten hebben smallere bladeren dan de mannelijke. De vrouwelijke bloemen komen alleen of soms met 2 of 3 bij elkaar voor in de bladoksels. Mannelijke bloemen vormen veelbloemige aarachtige kluwens. Bij mannelijke planten worden de bloemen, als de meeldraden rijp zijn, in hun geheel weggeschoten. De vruchten zijn kleiner en minder behaard dan die van bosbingelkruid, 2 tot 4 mm.

Zowel de zaden als de wortels van het tuinbingelkruid zijn giftig. Ze bevatten mercurialine (met saponine werking) en blauwzuurglycosiden. Deze gifstoffen hebben een lokaal bijtende werking op het maagdarmstelsel en vernietigen rode bloedcellen. Vooral het rund en het schaap zijn er gevoelig voor.

Tuinbingelkruid komt van nature voor in het Middellandse Zeegebied en is vandaaruit verspreid over West- en Midden-Europa en verder naar Noord-Amerika, Argentinië, Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland.

Het is een warmte- en zonminnende plant die voorkomt op open plaatsen en op vochtige, voedselrijke, kalkhoudende grond. Men vindt haar op: omgewerkte grond, akkers, moestuinen, wijngaarden, bermen, braakliggende grond, spoorbermen, tussen bestrating, plantsoenen en in ruigten aan de voet van muren.

In Nederland komt de plant vrij algemeen voor in Limburg, Noord-Brabant, het rivierengebied en aangrenzende gebieden, elders zeer zeldzaam of ontbrekend. In België is ze algemeen voorkomend, maar zeldzaam in de Kempen en de Ardennen.

Niet chemisch

Met eggen, schoffelen, frezen, branden, stomen.

Chemisch

De volgende herbiciden geven een goed tot redelijk bestrijdingsresultaat: Boxer, Stomp, Dual Gold, Clio, Calaris, Challenge, glyfosaat (o.a. Roundup), Reglone, Primus, Ally, Finale, Sencor en Pyramin DF.