flumioxazin

Middel met bodemwerking en geringe contactwerking, systemisch. Het middel wordt toegepast op onbeteelde terreinen (m.u.v. verhardingen), o.a. wegbermen, onder vangrails en rondom verkeersborden.

Belangrijkste symptomen:

Als contactherbicide: chlorose gevolgd door necrose. In eerste instantie daar waar het blad wordt geraakt gevolgd door verkleuring van de bladeren van geel naar bruin over het gehele blad (geen beperking tot tussen de nerven zoals bij fotosyntheseremmers)

Als bodemherbicide: verwelken en necrose van bladeren die worden geraakt of door opname van het middel via de wortels

Door de bodemwerking van het middel kan er schade ontstaan aan de naastgelegen beplanting. Gevoelige planten die via de wortels in contact komen met het middel vertonen necrose en gaan door blootstelling aan licht dood. Planten die via het blad in contact met het middel komen, verwelken en vertonen necrose op de plaatsen waar het middel het blad heeft geraakt.

Herbiciden in deze groep werken in op een eiwit, dat aan de membranen van bladgroenkorrels is gebonden (het enzym prothoporhyrinogen oxidase; PPO of Protox). Dit verstoort de vorming van chlorofyl (bladgroen) en carotenoïden.

Carotenoïden zijn stoffen die een belangrijke rol spelen bij de bescherming van bladgroen en dus bij de fotosynthese. Ze worden bij contact met wortels en bladeren snel opgenomen, maar het transport binnen de plant is beperkt. Symptomen zijn vooral chlorose (verbleking) gevolgd door necrose (afsterving).