Maisstengelboorder

Sinds enkele jaren is in het zuiden en oosten van ons land het voorkomen van de stengelboorder op maispercelen vastgesteld en de verwachting is, dat het insect zich verder in ons land gaat verspreiden. In landen, waar de maisstengelboorder op grote schaal voorkomt veroorzaakt het veel economische schade.

De vlinders zetten in juni-juli op maisplanten eitjes af in pakketjes van rond 20 eitjes. Een vrouwtje legt tot ongeveer 400 eitjes. Na een tot twee weken komen de eitjes uit. De rupsen vreten zich in,  in de harde delen van de maisplant: de kolfstelen en de stengels.

Door de vraatschade wordt het transport in de plant verstoord met minder opbrengst als gevolg. Op aangetaste percelen kan het gewas gaan legeren door verzwakking van de stengels.  Vraatbeschadigingen in het gewas zijn een gemakkelijke invalspoort voor schimmels, zoals fusariumsoorten, die giftige stoffen of mycotoxinen produceren. In aangetaste gewassen kan het gehalte aan mycotoxinen zo hoog oplopen, dat het product niet meer geschikt is als veevoer. Geadviseerd wordt dit soort gewassen te laten onderzoeken voor ze te gaan voeren.

De maisstengelboorder overwintert als rups. De rupsen, die onder in het gewas, in de stoppel zitten, zullen het oogsten overleven en kunnen overwinteren. In het voorjaar verpopt de rups en vanuit de stoppelresten kunnen in de vroege zomer weer volwassen vlinders te voorschijn komen, waarmee de cyclus rond is. In ons land heeft de maisstengelboorder maar één generatie per jaar.

Goed onderwerken van stoppel en gewasresten, eventueel klepelen van de stoppel vermindert de kans op overleven van de rups en verlaagt de infectiekans in het volgende teeltjaar. Verder zijn er chemische middelen toegelaten, die ingezet moeten worden op het hoogtepunt van de vlucht van de vlinders in juni-juli. Het meest optimale tijdstip voor bestrijding kan met feromoonvallen (plakvallen met lokstoffen) worden vastgesteld.

• Handboek Snijmaïs