Appelbloedluis

Op verschillende gewassen zowel coniferen als loofbomen kunnen verschillende galluizen voorkomen. Het zijn vrij grote, grijsbruine luizen die ook kankers (appelbloedluiskanker) veroorzaken

Tengevolge van de aantasting kunnen takken verdrogen of naalden geel worden en afvallen. Appelbloedluis leeft in grote luizenkolonies op stammen en takken, overdekt met een witte, wollige wasafscheiding. Bij wegstrijken zie je een bloedrode kleur.

De luizen overwinteren als larven op beschutte plaatsen op de stam en takken en onder de grond op de wortels. Vanaf eind maart worden ze weer actief en ontstaat de witte wasafscheiding. Ze planten zich voort zonder bevruchting met levende jongen. Per jaar kunnen er 8 - 12 generaties ontstaan. In het najaar ontstaan gevleugelde luizen. De verspreiding vindt ook plaats doordat de luizen via wasdraden met de wind worden meegevoerd.

Op de aangetaste plaatsen ontstaan knobbelvormige verdikkingen, men noemt dit bloedluiskanker. Bomen en struiken worden in de groei geremd en op de plekken kan een secundaire aantasting van b.v. kanker plaatsvinden.

• Minder vatbare (resistente) soorten of rassen gebruiken.

• ­Zorgen voor goede groeiomstandigheden.

• met een koude waterstraal de luizen van het hout spuiten.

• Het inzetten van natuurlijke vijanden zoals: sluipwespen.

• Chemische bestrijding met selectieve middelen.

• Chemische bestrijding, zie Gewasbescherminggids van de PD of de digitale Gewasbeschermingkennisbank.

• Artikel appelbloedluis (Boomkwekerij)