Een variant op de vorige methode betreft het “terug-in-de-tijd” (retrospectief) karteren van vegetatieveranderingen, met behulp van oude luchtfoto’s. Het is een methode die veel informatie oplevert over hoe vegetatie en landschap tot stand zijn gekomen, en daarmee zeer nuttig kan zijn voor het beheer. Ook levert het kennis op over de successie die heeft plaatsgevonden. De oudste luchtfoto’s die in ons land beschikbaar zijn stammen ongeveer uit het eind van de Tweede Wereldoorlog (in zwart-wit). Voor verder terugkijken in de tijd, moet je gebruik maken van kaartmateriaal, waarop al een interpretatieslag heeft plaatsgevonden. We gaan verder niet in detail in op deze methode, maar geven wel een voorbeeld: hieronder is de successie van de kwelder de Hon op Oost-Ameland tussen 1945 en 1986 aangegeven, gebaseerd op interpretatie van oude luchtfoto’s.

Landschapskaart van de oostkant van Ameland in 1945, 1959, 1969 en 1986.

Landschapskaart van de oostkant van Ameland in 1945, 1959, 1969 en 1986 gebaseerd op de (retrospectieve) interpretatie van zwart-wit luchtfoto’s. In de legenda is een indicatie gegeven van de aanwezige vegetatie, op basis van vegetatiekaarten uit 1972 en 1988. De kaart laat zien hoe snel de successie hier heeft plaatsgevonden in een periode van 50 jaar (Uit: Janssen 2001).

Voor- en nadelen: een relatief snelle methode, waarbij je de begrenzing in verschillende jaren goed op elkaar kan afstemmen. Nadeel is vooral dat er vaak weinig informatie is over de vegetatie die je op de luchtbeelden ziet, zodat een interpretatieslag nodig is. Dit betekent doorgaans dat alleen grovere, landschapseenheden of structuurtypen gekarteerd kunnen worden.

Geciteerde literatuur:

Janssen, J.A.M. (2001). Monitoring of salt-marsh vegetation by sequential mapping. Thesis University of Amsterdam, 249 pp.

Browser wordt niet ondersteund