We kijken bij wijze van spreken met een verborgen camera mee tijdens het avondeten van een boerengezin.
Aan de grote ronde keukentafel zitten vader Piet, moeder Annie, zoon Dirk van 19, dochter Gerda van 16 en zoon Ben van 14.
De opbrengsten van de aardappeloogst vallen dit jaar tegen als gevolg van het grote aanbod en daardoor lage prijs.
Toch is vader (samen met moeder eigenaar van het bedrijf) gematigd tevreden. Door zelf wat extra uren te maken en de noodzakelijke uitgave voor een nieuwe trekker nog een jaartje uit te stellen, heeft hij toch nog een kleine winst. Hij doet er alles aan om het bedrijf zo gezond mogelijk te houden/krijgen zodat Dirk goed start als hij het bedrijf overneemt.
Dirk zou immers de 4e generatie zijn die op deze akkers gaat boeren. Wat prachtig om zo een familiebedrijf voort te kunnen zetten.
Hoewel moeder erg gelukkig is met haar gezin, baart de bedrijfssituatie haar wel zorgen. Haar man werkt zich een ongeluk om het bedrijf in de zwarte cijfers te houden. Ze begrijpt ook wel dat Piet er alles aan doet om het bedrijf van zijn voorvaderen voort te zetten. Maken we echter wel de goede keuzes? Hard werken is niet altijd slim werken? Moeten we het niet anders doen?
En dan de kinderen. Piet kijkt vol trots naar Dirk als zijn opvolger. Dirk werkt soms mee op de boerderij maar is dit echt wat hij wil? Eigenlijk is hij liever aan het voetballen. Hij heeft talent ook. Piet richt al zijn aandacht op Dirk, terwijl Gerda en Ben minder aandacht krijgen. Trouwens, ze kan zelf ook niet heugen wanneer het gezin samen iets heeft gedaan, laat staan met z'n tween..
Dirk voelt de druk van vader, zeker als hij meewerkt op het bedrijf. Hij durft eigenlijk niet te zeggen dat hij op de zaterdagen liever bij de voetbalclub is, zijn vader werkte immers ook al vanaf zijn 16e full time op het bedrijf bij opa. De voetbaltrainer van Dirk heeft gezegd dat hij talent heeft en hij profvoetballer kan worden. Hij zou niets liever doen, maar wat moet Pa dan met de boerderij? Hij durft er niet over te beginnen.
Gerda is net begonnen met een opleiding op de hogere hotelschool. Zij droomt ervan om een boerencamping te beginnen. De eigen boerderij is hier uitermate geschikt voor, denkt ze. Ze heeft er voorzichtig al eens met moeder over gehad, maar die gaf aan dat de familie altijd aardappelboer is geweest en niets moet hebben van recreatie nonsens.
Ben is de vrijbuiter van het gezin. Hij ziet overal kansen en uitdagingen. Hij verwacht over 2 jaar zijn MBO af te maken en wil dan een lange wereldreis maken. Misschien wil hij wel een duikschool beginnen op Aruba. Alles kan en vader zal hem wel op weg helpen want die verdient goud geld met de aardappelen. toch!
Het gesprek aan tafel gaat ondertussen over het weer. Allemaal luisteren ze met een half oor. De andere helft van de gedachten zit elders, bij hun eigen onuitgesproken gedachten.........
Vraag: hoe zou het keukentafel gesprek verlopen als iedereen vanuit de andere helft van de gedachten eerlijk verteld wat hem of haar bezig houdt?
Reflectie
Een goed gesprek bevat inhoud (en afspraken), gaat over de relatie en kent een proces (hoe gaat dit gesprek verder?).
Worden de verwachtingen naar elkaar uitgesproken? Wordt er actgief naar elkaar geluisterd?
Gaat het gesprek over de zakelijke kant en/of wordt er ook gesproken over emoties? "Luisteren" de gesprekspartners ook naar wat er niet gezegd wordt?
wat gaat goed in dit voorbeeld? en Wat mis je?