Spring naar het einde van metadata
Ga nar het begin van metadata

You are viewing an old version of this content. View the current version.

Vergelijk met huidige View Version History

« Vorige Versie 2 Volgende »

Er zijn verschillende wijzen waarop water voor beregening aan gebracht kan worden op het gewas. Grofweg zijn er twee vormen; één, waarbij water over het gewas wordt gesproeid en twee, waarbij water op de grond gedruppeld wordt naast de planten. In het geval van toepassing van water dat is verontreinigd met ziekteverwekkers is het risico het groots bij de eerste methode, vooral bij kropgewassen die vers worden geconsumeerd. Bij de tweede methode komen de bovengrondse delen van het gewas niet in contact met water en deze methode is dus veiliger. Wel kunnen ziekteverwekkers zich ophopen bij de wortel [kader 7, Rhizosfeer] en opspattende gronddeeltjes op het gewas zou een risico kunnen zijn.

 Kader 7. Rhizosfeer.

De rhizosfeer is de zone in grond die wordt beïnvloed door de plant. Planten kunnen de microbiologische samenstelling van de bodem sturen door het uitscheiden van stoffen (wortel exudaten) en afgestorven wortel- en andere plant-gerelateerde delen en hiermee micro-organismen te voorzien van plaatsen voor aanhechting en mogelijkheden om planten binnen te dringen. Deze processen gezamenlijk leiden ertoe dat de microbiologische samenstelling in rhizosfeer grond wezenlijk verschilt ten opzichte van niet bewortelde (bulk) grond. Uitscheiding van eenvoudig afbreekbare stoffen in de vorm van suikers, organische zuren, aminozuren en andere stoffen zorgen voor aantrekking van bodemmicro-organismen (rekrutering), verhoging van de metabole activiteit en vermeerdering van micro-organismen. In het kader van transmissie van voedselpathogenen naar planten werd in het PPS project over transmissie van humaan pathogenen [kader 6] veronderstelt dat ziekteverwekkers zouden kunnen profiteren van het verhoogde voedselaanbod in de rhizosfeer. Dit bleek ook zo te zijn, wat resulteerde in hogere dichtheden en een aanzienlijk langere verblijftijd van ziekteverwekkers bij plantenwortels.

 Kader 6. PPS Transmissie humaan pathogenen.

PPS transmissie humaan pathogenen is een beleidsondersteunend onderzoeksproject (volledige titel: De rol van transmissieroutes water en mest bij besmetting van groente productiesystemen met humaan pathogenen) uitgevoerd bij de WUR over de periode van 2019 tot en met 2022 en gefinancierd door topsector Tuin en Uitgangsmaterialen (TU-18096). De doelstelling van het project is het vaststellen van belangrijke ziekteverwekkers bij de mens via vers-consumeerbare groente en fruit. Aangenomen werd dat mest en beregeningswater belangrijke vectoren zijn van ziekteverwekkers. Onderzocht werd in welke mate er risico’s waren wanneer besmet water of mest werd gebruikt in diverse teelten van gewassen die vers geconsumeerd kunnen worden. Experimenten werden uitgevoerd onder praktijkrelevante omstandigheden, waarbij teeltomstandigheden zo realistisch werden nagestreefd en er werd gemonitord bij mestleveranciers en producenten van groente en fruitgewassen. Via deze aanpak werd verwacht dat er een realistisch beeld van de verspreiding van ziekteverwekkers naar gewassen kon worden verkregen, op basis waarvan risico beoordelingen op ziekte uitbraak zou kunnen worden ingeschat. De uitkomsten zijn verwerkt in een rapport die beschikbaar is in bijlage xx. Aanvullende informatie over het project is bechikbaar op de web pagina van de WUR (https://www.wur.nl/nl/onderzoek-resultaten/kennisonline-onderzoeksprojecten-lnv/soorten-onderzoek/kennisonline/transmissie-humaan-pathogenen.htm) KIA landbouw, water, voedsel (https://projecten.landbouwwatervoedsel.nl/project/transmissie-humaan-pathogenen/).

  • Geen labels