Pluimpapaver

Macleaya cordata, de vijfzaden pluimpapaver, is een bloeiende plant in de papaverfamilie Papaveraceae. Het is inheems in China en Japan. Het is een grote kruidachtige vaste plant die groeit tot 2,5 m lang en 1 m of meer breed, met olijfgroene bladeren en bleekgele witte bloemen. Macleaya cordata bevat verschllende chemische verbindingen, voornamelijk isochinoline-alkaloïden. De zaadolie bevat dihydrosanguinarine, dihydrochelerythrine en twaalf vetzuren waarvan linolzuur, oliezuur, palmitinezuur en stearinezuur de meest voorkomende zijn (Wikipedia, vertaald uit het Engels).

Macleaya cordata  bevat de alkaloiden sanguinarine and chelerythrine en is een plant die van oudsher in de traditionele Chinese geneeskunde werd gebruikt vanwege haar anti-inflammatoire en antimicrobiële eigenschappen (Dvorák and Simánek, 2007). Gebruik van Macleaya cordata is enige tijd omstreden geweest vanwege de genotoxiciteit (o.a. vorming van DNA adducten) bij muizen die sanguinarine intraperitoneel kregen ingespoten (Stiborová et al., 2002). In latere publicaties werd in vivo onderzoek beschreven waaruit bleek dat deze adducten bij orale opname waarschijnlijk niet werden gevormd (Stiborová et al., 2008) en in 90 dagen proeven met biggen (Kosina et al., 2004) bleek een dosering van 5 g/kg veilig te zijn.

Dvorák, Z., Simánek, V. 2007. Metabolism of sanguinarine: the facts and the myths. Curr Drug Metab. 8, 173-6.

Kosina, P., Walterová, D., Ulrichová, J., Lichnovský, V., Stiborová, M., Rýdlová, H., Vicar, J., Krecman, V., Brabec, M.J., Simánek, V. 2004. Sanguinarine and chelerythrine: assessment of safety on pigs in ninety days feeding experiment. Food Chem Toxicol. 42, 85-91.

Stiborová, M., Simánek, V., Frei, E., Hobza, P., Ulrichová, J. 2002. DNA adduct formation from quaternary benzo[c]phenanthridine alkaloids sanguinarine and chelerythrine as revealed by the 32P-postlabeling technique. Chem Biol Interact. 140, 231-42.