In 1859 publiceerde Charles Darwin (1809 – 1882) zijn boek getiteld ‘On the origin of species’, dat is gebaseerd op de bevindingen die Darwin deed tijdens zijn reis op ‘de Beagle’. Darwin ontdekte de kracht van natuurlijke selectie. Hij concludeerde ook dat de individuen die het beste in hun omgeving passen, de grootste kans hebben om te overleven en om zich voort te planten: zij zijn de sterkste. Als consequentie: verschillende omgevingen leiden tot verschillende richtingen van selectiedruk. Darwin baseerde dit op wat hij zag op de Galapagos eilanden: vinken van één eiland waren verschillend van vinken gevonden op een ander eiland. Zijn conclusie was dat vinken zich over generaties heen anders ontwikkelden door een verschil in voedselbronnen, roofdieren etc. op de eilanden. De vinken pasten zich aan aan hun specifieke omgeving. Darwin vertaalde ook zijn ideeën over gedomesticeerde diersoorten:
“Wij kunnen niet veronderstellen dat al die rassen plotseling zijn ontstaan, zo volmaakt en nuttig als wij ze nu zien. Sterker nog, in verschillende gevallen weten wij dat dit niet hun geschiedenis is. Het vermogen van de mens om cumulatief te selecteren speelt een sleutelrol: de natuur levert opeenvolgende varianten; de mens duwt ze in bepaalde richtingen die voor hem nuttig zijn. In deze betekenis kan men zeggen dat de mens nuttige rassen voor zichzelf maakt.”
C. Darwin. On the Origin of species (1859, p.30)
...