Eén van de verliesroutes van stikstof (zie KPI stikstofbalans) is vervluchtiging van ammoniak (NH3). Ammoniak komt via depositie onder andere neer op natuurterreinen waar het de voedselrijkdom verhoogt en bijdraagt aan bodemverzuring. Een gevolg hiervan is dat de diversiteit aan plantensoorten afneemt waarbij ook effecten in de insectenstand en andere fauna optreden. Bron: https://www.wur.nl/nl/show/stikstof-1.htm
Emissie van ammoniak speelt een belangrijke rol in de huidige stikstofproblematiek. Europese lidstaten zijn volgens de Vogel- en Habitatrichtlijn (VHR) verplicht om natuurgebieden in een “goede staat van instandhouding” te brengen en daarbij ook de milieucondities te verbeteren. Een belangrijke milieuconditie is het reguleren van de stikstofdepositie. De overheid heeft in de afgelopen jaren verstrekkende plannen aangekondigd om natuurkwaliteit te verbeteren en stikstofdepositie te verminderen, onder andere via het verlagen van de ammoniakemissie uit de landbouw.
Ammoniakemissie op landbouwbedrijven vindt plaats in stallen en mestopslagen en bij aanwending van mest op het land. Boeren kunnen ammoniakemissie beperken door minder stikstof te gebruiken in voer en meststoffen en het toepassen van emissie-arme technieken in de stal en bij mestaanwending.
Gezien de maatschappelijke urgentie van de stikstofproblematiek is in de KPI set, naast de KPI stikstofbalans, ook een KPI op ammoniakemissie opgenomen. Er moet nog een keuze worden gemaakt in de definitieve eenheden (zie vervolg). De mate waarin de KPI stikstofbalans stuurt op het verminderen van de ammoniakemissie is afhankelijk van de gekozen eenheid (zie KPI Stikstofbalans). Het is dus van belang om de definitieve keuzes van eenheden voor deze twee KPI’s in samenhang te nemen.
In de praktijkpilots worden de volgende eenheden getest: