Piet Hermus (Zevenbergschen Hoek) heeft in 2020 wilgen en hazelaars op één van zijn percelen geplant in stroken op 40 meter afstand van elkaar. Zo past het in het open polderlandschap en kan hij er met zijn machines tussendoor rijden.
“Dit doe ik voor het vastleggen van stikstof en koolstof, het klimaat en de biodiversiteit. Boeren en bosbouwers zijn namelijk de enigen die CO2 kunnen vastleggen. Bovendien brengen bomen leven en hoop. Ik mis echter wel het maatschappelijke gesprek.
Tot op heden beschouw ik het experiment als te onvolwassen om te kunnen zeggen of de financiële kosten en baten tegen elkaar op wegen. We moeten over een tijd onbevooroordeeld kijken naar de uitkomsten. Deze kunnen mee- of tegenvallen, maar de resultaten moeten in ieder geval objectief beoordeeld worden.”
