Mangaangebrek in Aardappelen

De eerste tekenen van mangaangebrek zijn een lichte gewaskleur en bronsgeel gekleurde topblaadjes, later gevolgd door zwarte stippen langs de hoofdnerf en de zijnerven. Bij ernstig gebrek groeien de stippen uit tot necrotische vlekken.

In een later stadium rollen de blaadjes en sterven af. Meestal bevat de grond voldoende Mn voor het gewas, maar is de aanwezige Mn slecht opneembaar door hoge pH. Ook in een droge periode met hoge bodemtempreaturen heeft het gewas moeite met het opnemen van mangaan.

Achtergrondinformatie over Mangaan

Mangaan of Mn is een bestanddeel van verschillende enzymen in de plant en is nodig voor de vorming van bladgroen. Gebreksverschijnselen worden het eerst zichtbaar aan de jonge blaadjes.

Mangaangebrek geeft chlorotische verschijnselen in het gewas, dus bleekgroene verkleuring, gespikkelde vlekken, overgaand in necrose. Een mangaantekort in het gewas remt de fotosynthese. Meestal is er genoeg mangaan in de bodem aanwezig maar hebben gebreksverschijnselen vooral te maken met verminderde opname door het gewas. Vooral op zandgronden met een pH > 5.4 in combinatie met een hoog organische stof percentage komen gebreksverschijnselen voor. Bij een pH boven 6.2 is vrijwel altijd sprake van Mn gebrek. Het is dus zaak overbekalking van gewassen te voorkomen. Bij een te lage pH kan een gewas te veel mangaan opnemen en kan er sprake zijn van vergiftiging.

• Bij het optreden van verschijnselen van Mn gebrek een bespuiting uitvoeren met een Mn bevattende bladmeststof.

• Niet te hoge pH, niet bekalken voor de aardappelteelt.