aclonifen

Aclonifen behoort tot de difenylethers en zorgt voor bleking van bladeren.

groep F1: PDS-remmers

Gele zones rondom de bladnerven, later overgaand in necrotische plekken. Dit bodemherbicide wordt niet door de wortels maar door de doorbrekende spruiten opgenomen vanuit de grond. De geelverkleuringen zitten zowel aan de basis als aan de top van de bladeren. Bij maïs en granen zijn deze zichtbaar in de vorm van één of meer dwarsbandjes op de bladeren . Bieten, blauwmaanzaad, witlof, koolsoorten, bloembollen en fruitgewassen zijn zeer gevoelig voor de stof aclonifen. Verwaaien naar deze gewassen moet worden voorkomen.

Belangrijkste symptomen :

• planten worden wit, doorschijnend van kleur.

• bij minder dan 50 % beschadiging grote kans op overleving van de plant.

Alle herbiciden die bleking veroorzaken remmen de vorming van pigmenten (kleurstoffen) bijvoorbeeld de aanmaak van chlorofyl (bladgroen) en van caroteen (gele kleurstof). De vorming van carotenoïden vindt vooral in nieuw weefsel plaats.

In volwassen weefsel is het gehalte aan carotenoïden hoog genoeg om het chlorofyl te beschermen, in kiemende onkruiden niet. Het gevolg is dat de planten wit verkleuren (albinisme), vooral de delen waar de primaire fotosynthese plaatsvindt, zoals (jonge) bladeren en stengels. Deze groep is net als groep C en K onderverdeeld in drie subgroepen (F1, F2, F3). De herbiciden binnen een subgroep hebben een vergelijkbaar werkingsmechanisme.  Ook andere fotosyntheseremmers kunnen witverkleuring geven. Het verschil is dat bij de groep herbiciden die bleking veroorzaakt vaak meer dan 50% van de plant wit verkleurd.