Bewaarrot - lelie

Tijdens de bewaring ontstaan op de schubben bruine, droge, rotte plekjes, die zich - zelfs bij bewaring beneden 0°C - steeds verder uitbreiden.

Geleidelijk ontstaan op het aangetaste weefsel witachtige schimmeldraden, waarop blauwgroene sporen worden gevormd. De aantasting kan in de bolbodem binnendringen en van daaruit in andere schubben, welke dan van de bodem loslaten (foto). Leliebollen die bij het planten enkele rotte plekken of schubben hebben, vormen normale planten en een gezonde nieuwe bol. Uit zwaar aangetaste leliebollen en leliebollen met een aantasting aan de basis groeit een zwakke, enigszins bleekgroene plant, waarvan de bloemknoppen kunnen verdrogen.

De aantasting wordt veroorzaakt door Penicillium-soorten. Bewaarrot komt tijdens de bewaring onder bepaalde omstandigheden tot ontwikkeling. De schimmel kan de schubben alleen binnendringen via wonden (beschadigingen) die tijdens of na het rooien zijn ontstaan. Onrijp gerooide leliebollen zijn gevoeliger voor een Penicillium-aantasting.

Leliebollen die zo snel mogelijk na de oogst koel en bij een hoge luchtvochtigheid worden bewaard, raken niet of nauwelijks aangetast. De hoge luchtvochtigheid gaat uitdrogen tegen en brengt de wondheling sneller op gang. Een lage temperatuur vertraagt de groei van Penicillium.

• Bollen niet onrijp rooien.

• Tijdens de oogst, de bewaring en de verwerking beschadiging van de bollen vermijden.

• Uitdrogen van de bollen direct na de oogst voorkomen.

• Bollen zo snel mogelijk bij een lage temperatuur bewaren.

• Leverbare bollen na verwerking en vlak voor het inpakken ontsmetten volgens geldende adviezen.

• Het plantgoed na de warmwaterbehandeling ontsmetten volgens geldende adviezen.