...
Bij vlees producerende schapen- en geiten rassen is de selectie van rammen en bokken het meest effectief omdat je een beperkt aantal mannelijke dieren nodig hebt om de nieuwe generatie te produceren. Eenvoudige fokdoelen voor deze diersoorten zijn gewicht en bespiering op een vaste leeftijd. Door jonge mannelijke dieren te gebruiken wordt het generatie interval kort gehouden en zo creëren ze genetische vooruitgang. Vanuit bedrijfseconomisch oogpunt moeten de ooien zo groot mogelijke worpen produceren. Dus, het generatie interval van de vrouwelijke dieren is vrij lang. In de meer intensieve schapen- en geitenproductie worden vrouwelijke dieren van vruchtbare rassen gekruist met mannelijke dieren van gespecialiseerde vleesrassen, wat resulteert in veel lammeren die goed groeien en een goede slachtkwaliteit hebben. Het Texelse schaap staat bekend voor deze eigenschappen en wordt wereldwijd vaak gebruikt als vaderlijn (terminal sire) om kruisingslammeren te produceren met vrouwelijke dieren van een lokaal ras. Bij melk producerende schapen en geiten worden zowel mannelijke dieren als vrouwelijke dieren echt geselecteerd als ouderdier. Nakomelingenonderzoek voor mannelijke dieren wordt nauwelijks toegepast omdat er maar weinig melkschapen en –geiten in melkproductie-controle-schema's opgenomen zijn. Tot nu toe is er weinig genetische vooruitgang geboekt bij melkschapen en melkgeiten.
| Onderliggende pagina's (weergave met onderliggende items) |
|---|