Bij veel diersoorten die door mensen gebruikt worden, hebben fokprogramma’s een eenvoudige structuur. Voorbeelden daarvan zien we bij honden, paarden en vleesproducerende schapen en geiten. In deze fokprogramma’s vindt er een strenge selectie plaats van mannelijke dieren, omdat je biologisch gezien maar een klein aantal mannelijke dieren nodig hebt om de volgende generatie te produceren. Er is slechts enige selectie onder de vrouwelijke dieren, omdat de meeste nodig zijn om vervangende vrouwelijke dieren voort te brengen. Bij deze diersoorten zijn de fokdieren (vooral de vrouwelijke dieren) in handen van individuele eigenaren die hun eigen beslissingen maken over het wel of niet fokken met een vrouwelijk dier. Een gevolg hiervan is ook dat de fokdoelen vaak veranderenFokdoelen worden wisselend gehanteerd, het registreren van eigenschappen en stambomen is vaak niet volledig en selectie van ouderdieren voor paringen kunnen nauwelijks worden beinvloed. Dit resulteert in weinig genetische vooruitgang over generaties.
...