De selectie paring van partners twee dieren kan gericht zijn op het compenseren van tekortkomingen. Bijvoorbeeld, een merrie kan superieure basisgangen hebben, maar haar benen kunnen wat slechter zijn. De partnerhengst zou dan perfecte benen moeten hebben, het liefst met het bewijs dat zijn nakomelingen dat ook hebben. Zijn benen zouden dan belangrijker zijn dan een sterke draf, omdat de merrie dat door kan geven aan het toekomstige veulen. Een andere merrie kan perfecte benen hebben maar een wat mindere galop, dan moet de partnerhengst een uitmuntende galop hebben maar kan wat mindere benen hebben. Tenminste, dat is het idee achter compensatieparingen. Specifieke paringskeuzen voor elk vrouwelijke dier zodat de nakomelingen van de best mogelijke kwaliteit zijn. Een praktisch advies voor fokkerijorganisaties zou zijn fokkers is dat ze eerst de ouders moeten selecteren die de genetische vooruitgang geven en daarna kunnen ze de fokkers de compenserende paringen uitvoeren.
...
Een voorbeeld van een paringssysteem voor melkvee aAa® met compensatie-elementen werd in 1950 gecreëerd door de Amerikaanse Holstein-fokker en classificator keurmeester Bill Weeks en wordt toegelicht in hoofdstuk 10.2.1. In 10.2.2 wordt het SAP-paringssysteem van CRV voor melkkoeien uiteen gelegd uitgelegd dat is ontwikkeld om bij geplande paringen de zwakke eigenschappen van een koe te compenseren met de sterke eigenschappen van een stier.
...