Yucca

Yucca (botanische naam) of palmlelie is een geslacht succulente, meerjarige planten, die van nature voorkomen in Amerika. Daarnaast wordt het woord "yucca" ook gebruikt om een plant uit dit geslacht aan te duiden.

Het geslacht bestaat uit een 40-tal soorten: het formaat wisselt van kleine struiken tot bomen. De soorten komen allen van nature voor in warme en droge gebieden in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. De planten hebben in het algemeen dikke, leerachtige bladeren eindigend in een scherpe punt. De bloemen zijn meestal wit.

Yucca's worden vaak gekweekt als tuin- of sierplant. Yuccasoorten worden soms verward met de niet-verwante cassave (maniok) die gekweekt wordt omwille van eetbare delen en die in het Spaans yuca genoemd wordt (Wikipedia).

Saponinen.

Betere voedselbenutting (zeug in kraamstal), vermindering van ammoniakgeur in urine en uitwerpselen.

In een overzichtsartikel op Engormix (Duffy en Brooks, 2007) worden een aantal studies met yucca extract bij ratten en varkens besproken. De varkensproef bestond uit 24 kruising varkens (12 beren en 12 zeugen, gewicht rond 25-30 kg) die werden verdeeld over 3 proefgroepen; een controle groep, controle met yucca 120 ppm,  en controle met yucca 250 ppm. Het voer bevatte 25 % eiwit. Op twee momenten (week 6 en week 10) zijn de mannelijke dieren uit de proef gehaald en gedurende 8 dagen in een balanskooi gezet. Hoewel door het geringe aantal dieren de resultaten niet significant waren, groeiden de dieren die 120 ppm yucca kregen 52 gram/dag meer dan de controles. De dieren werden geslacht op een gewicht van 85 kg. De twee yucca gevoerde groepen bereikten dit gewicht 7 dagen eerder dan de controles. Op de balanskooien bleek het ammoniakgehalte van de yucca 120 ppm dieren 12-36 % lager te zijn dan de controles, echter niet significant. Serum ureum en ammoniak was trendmatig lager bij de 120 ppm yucca groep, en significant lager op week 6.

Bij onderzoek met Yucca extract bij 120 biggen die voer kregen met verschillende eiwitgehalten is gekeken naar de effecten op groei, verteerbaarheid en stikstof uitscheiding (Min et al., 2001). Hiervoor werden de biggen verdeeld over 2 x 3 groepen (geen en 120 mg/kg yucca extract en 16, 18 of 20 % eiwit in het voer). De proef liep in de periode van 18 tot 52 kg lichaamsgewicht. Hoewel er geen significante verschillen waren in de groei per dag, voeropname of voederconversie, lieten de resultaten toch een trendmatige toename in groei zien bij toevoeging van yucca aan het dieet of bij verhoging van het eiwitgehalte. Yucca gaf wel een significant betere verteerbaarheid van droge stof, ruwe celstof, ruw eiwit en aminozuren tijdens de groeiperiode. Biggen die een dieet kregen met laag eiwit zonder yucca hadden een significant lagere vertering van het ruw eiwit. Yucca verlaagde significant de uitscheiding van stikstof en droge stof. Het ammoniakale stikstof gehalte van de mest was trendmatig verhoogd met toenemende eiwitgehalte en yucca in het dieet. Bij eerdere studies van dezelfde groep (Min et al., 2001a) gaf yucca de beste groei en had een positief effect op de stikstofreductie in de mest en op de ammoniakemissie bij vleesvarkens.

Oudere studies (Gippert, 1992; Bae et al., 1999) met toevoeging van yucca bij slachtvarkens in de eindfase gaven een verbeterde groei te zien van 11 %, maar andere studies gaven juist geen effect te zien (Cromwell et al, 1985, Moser et al, 1988).

Bij een proef met zeugen werd de voeropname niet beïnvloed. De verteerbaarheid van het voer werd wel positief beïnvloed in de eerste week van de lactatie. De prestaties van de biggen waren door het voeren van Yucca aan zeugen niet beïnvloed (Ilsley et al., 2003). Ook andere experimenten wezen geen positief effect van Yucca op de voeropname, verteerbaarheid van voer en gewichtstoename van varkens uit. Daarnaast werd in deze experimenten de uitstoot van ammoniak gemeten; ook deze bleek door voeding met Yucca niet significant beïnvloed te worden (Panetta et al., 2006), (Colina et al., 2001).