De vleeskuikenfokbedrijven verkochten traditioneel een hen met een verenpakket dat duidelijk verschilde met dat van een haan. Daardoor konden de vleeskuikens bij het uitkomen uit het ei worden gesekst door middel van de typering van het verenpakket. In Azië en Zuid-Amerika is dit nog steeds een gangbare praktijk.
De huidige vleeskuiken producenten blijven langzaam bevederde vrouwelijke ouderdieren verkopen die geschikt zijn om het geslacht van het kuiken na het uitkomen vast te stellen. Maar het belangrijkste product van Cobb is een snel bevederd vrouwelijk ouderdier omdat er ook productievoordelen zijn wanneer vleeskuikens niet gesexed worden. Onder bepaalde omstandigheden is het economischer om de hennen en hanen afzonderlijk als vleeskuiken te laten groeien en de hennen op jongere leeftijd te slachten dan de hanen. Langzaam bevederen is een geslachtsgebonden eigenschap en kan worden gebruikt om kuikens bij het uitkomen te seksen op basis van het verenpakket. De C-lijn van Cobb was de langzaam bevederde lijn die doorgaans meer vleeskuikeneigenschappen had. De D-lijn was meestal snel bevederd en beter voor de eiproductie. Langzaam bevederen is dominant en geslachtsgebonden, zodat het vrouwelijke ouderproduct langzaam bevedert. Dat levert de mogelijkheid om de mannelijke bijproducten van het vrouwelijke product te onderscheiden. De A- en B-vaderlijnen zijn snel bevederend. Als het langzaam bevederde CxD-hybride vrouwtje wordt gekruist met het snel bevederde mannetje AxB, werden snel bevederde hennen en langzaam bevederde hanen als vleeskuikens geproduceerd. De vleeskuikenfokkers noemen deze eigenschap langzaam bevederend, maar in de literatuur wordt er doorgaans over laat bevederend en vroeg bevederend gesproken.