Kwade grond - Krokus

Pleksgewijs komen de planten traag op. In een enkel geval komen bij een ernstige aantasting de planten in het geheel niet op. De ondergrondse delen van de schedebladen zijn geheel of gedeeltelijk bruin van kleur en kunnen gaten vertonen met rafelige randen. De toppen van de loofbladeren zijn lichtbruin en zitten soms aan elkaar vast. Bij een lichte aantasting bestaan de symptomen alleen uit geelbruine tot vrijwel witte, ingezonken vlekken op de bladeren. Deze vlekken komen vaak voor op dezelfde hoogte in verschillende bladeren van één spruit. Bij stijging van de bodemtemperatuur herstellen de planten zich vaak grotendeels. Knollen en wortels worden niet aangetast.

De schimmel tast zijn waardplanten alleen bij lage temperaturen (0-13°C) aan. Sclerotiën kunnen gedurende zeer lange tijd in de grond overleven. Op krokus vormt Rhizoctonia tulipae zelden sclerotiën. De sclerotiën sterven af indien zij zich enige maanden vlak boven of in het grondwater bevinden.

Tot de waardplanten behoort een groot aantal bolgewassen, zoals hyacint, iris, krokus, lelie, narcis, Bulbocodium, Camassia, Chionodoxa, Colchicum, Erythronium, Fritillaria, Hyacinthoides, Muscari, Ornithogalum, Puschkinia, Scilla en Triteleia. Ook vaste planten kunnen worden aangetast, zoals Dicentra spectabilis, Helleborus niger, Lychnis-soorten, Sedum spectabile en Valeriana officinalis.

• Wanneer de ziekte voor de eerste maal op een perceel voorkomt, dan knollen en grond tot iets onder de knol verwijderen, waarbij enkele buurplanten meegenomen dienen te worden.

• Grond behandelen met een fungicide volgens geldende adviezen.

• Besmette grond 6-8 weken inunderen.