Verdieping vruchtbaarheid en voortplanting

Vuchtbaarheid en voortplanting zijn essentiële factoren in het melkveebedrijf. Wanneer de piek van de lactatie is bereikt, daalt de productie van de koe. Als gevolg van deze daling neemt de voerefficiëntie neemt af. Hierdoor nemen de kosten per kilogram melk toe. Daarom is het van belang dat de koeien een optimale balans hebben tussen afkalven en een maximale melkproductie. Na afkalven begint de koe weer aan een nieuwe lactatie. Hiervoor is voortplanting (een dracht) nodig.

Koeien hebben een 21-dagen cyclus. Deze wordt verder toegelicht in de cyclus van de koe. De bouw van het geslachtsapparaat van een koe bestaat uit twee eierstokken met horens. De cervix sluit de vagina af aan de binnenzijde. Bij kunstmatige inseminatie bij koeien wordt het rietje ingebracht tot net na de laatste ring van de cervix (zie afbeelding vrouwelijk geslachtsapparaat). De zaadcellen komen dan in het baarmoederlichaam.

Open

Open

Kunstmatige inseminatie is uitgevonden om risico's op geslachtsziektes onder het melkvee te verkleinen. De zaadcellen van een stier hebben een levensduur van 12 tot 48 uur. De eicel van een koe 8 tot 12 uur. Door de beperkte levensduur van zaadcellen en eicellen is het noodzakelijk dat het tijdstip van inseminatie goed afgestemd wordt op het ovulatie tijdstip. Het ideale inseminatietijdstip is 0 tot 12 uur na de staande tocht. Bij andere gedragingen ligt het ideale inseminatietijdstip op 3 tot 15 uur en na een verhoging van de activiteit 5 tot 17 uur na het waarnemen. 

Detectie van tocht vindt plaats door de activiteitsmeter. De tochtdetectie kan vals negatief zijn, dan wordt het niet aangegeven dat de koe tochtig is. Bij vals positieve meldingen wordt aangegeven dat koe tochtig is, terwijl dat niet het geval is. Voor meer informatie over tochtverschijnselen, zie tochtdetectie. 

Het juiste tijdstip van inseminatie bevorderd de dracht- en het afkalfpercentage. Ook het verkorten van de tussenkalftijd is een doel van kunstmatige inseminatie. De tussenkalftijd is de tijd tussen twee afkalvingen van een koe. Door de tussenkalftijd te verkorten stijgt de levensproductie van afgevoerde dieren, is de voerconversie beter aan het begin van de lactatie, worden meer kalveren geboren en zijn de koeien minder vet richting droogstand. Echter neemt het wel risico's met zich mee rondom de geboorte en worden persistente koeien te vroeg droog gezet.