Narcis

Op beschadigde plekken wordt het aangetaste weefsel bruin en gaat het rotten. De aantasting breidt zich langzaam uit in alle richtingen in de bolrok.  

Bij opkomst zijn bladtoppen donkerbruin met een gele zone er langs. Op het blad ontstaan later ovale oogvlekken met gele banen er onder en/of er boven.

De aantasting begint in het algemeen bij de bolbasis, meestal in de wortelkrans. Van daaruit verspreidt de schimmel zich door de hele bolbodem en omhoog in de rokken. De binnenste rokken worden soms minder snel aangetast dan de buitenste.

Op de bloemblaadjes ontstaan kleine, waterige, later lichtbruine plekjes. De aantasting wordt veelal niet opgemerkt, omdat de gezonde bloemen even snel verwelken als de aangetaste bloemen.

Na de oogst blijkt dat de bolschijf abnormaal sterk is verkurkt en aan de rand een gaatje vertoont, dat soms pas na verwijdering van enig weefsel zichtbaar is. De bollen zijn vaak minder goed gegroeid en iets donkerder van kleur.

De maden van de kleine narcisvlieg zijn maximaal 0,75 cm lang, licht van kleur en tamelijk glad. Het volwassen insect lijkt op de gewone vlieg en legt in juni een groot aantal eieren in de nabijheid van zwakke of zieke planten.

Zowel bij de broei als te velde komen de planten pleksgewijs niet of gehavend op. Rondom deze plekken zijn soms planten te vinden die in groei achterblijven en vroegtijdig afsterven.

In de bol verkleurt het weefsel rondom holten tussen de rokken oppervlakkig geelbruin en later donkerbruin (foto).

Aanvankelijk goed gegroeide wortels zijn vanaf de punt glazig waterig rot en hebben geen inhoud. Tussen het glazige en gezonde deel van de wortels bevindt zich vaak een zone van bruin en rottend weefsel.

Bij opkomst zijn enkele bladtoppen donkerbruin verkleurd. Soms klitten deze aan elkaar (foto).

Bij lichte aantasting beperken de symptomen op het blad zich tot één of enkele zogenoemde spikkels. Dit zijn min of meer ronde, geelachtig-wit gekleurde plekjes, waarvan het weefsel opgezwollen is (foto).

De symptomen bestaan uit lichtgroene tot grijze, ruitvormige tot streepvormige vlekken die zich vanuit de bladbasis over het gehele bladoppervlak kunnen ontwikkelen.

De eerste symptomen ontstaan al in het najaar en bestaan uit typische bruine streepjes in de wortels. Van daaruit begint het omringende weefsel te rotten.

Tijdens de bewaring of het transport worden de bollen binnen enkele dagen vanuit verwonde plekken of vanuit de bolbasis grijsbruin en veranderen daarbij in een papperige, zachte massa.

Enige tijd na de bloei worden de bladtoppen slap en ze vergelen; spoedig daarna verwelkt de hele plant. De aantasting treedt vaak pleksgewijs op. Het ondergrondse deel van de loofbladeren is zacht, slijmerig en grijszwart.