Sla

Aardrupsen, larven van uilen, zijn grauwe rupsen met vijf paar achterlijfpoten vreten 's nachts aan ondergrondse en bovengrondse plantendelen, vooral de wortelhals.

Glazigheid komt voor aan de bladranden maar kan ook een probleem zijn in het hart van de plant. HEt komt vooral in de herfst voor bij bij bladgewassen als sla. Het heeft te maken met klimaatsomstandigheden en de wateropname.

De Groene perzikluis is een belangrijke plaag in veel gewassen (zeer polyfaag). Rode luis komt sinds 1994 in Nederland voor en is geïdentificeerd als Tabaksperzikluis. Deze luis is ook zeer polyfaag (heeft een groot aantal waardplanten).

Alleen al in Europa komen meer dan 800 soorten bladluizen voor. Bladluizen zijn 1,5 tot 4 mm lang, zacht en peervormig en hebben een kleine kop.

Mineervliegen komen in veel planten voor. Vooral de Liriomyza species zijn zeer polyfaag (hebben veel waardplanten). Het zijn kleine vliegen, waarvan de larven gangen vreten in de bladeren (mineren).

Het aaltje veroorzaakt in het veld groeiremming, die meestal plaatselijk zichtbaar is. Aangetaste planten hebben worteltjes met kenmerkende knobbeltjes.

In veel slarassen veroorzaakt het slabobbelbladvirus een karakteristieke bobbeling van het blad en doorschijnende banden langs de nerven.

De slawortelboorder voedt zich met de wortels en ondergrondse stengeldelen van diverse kruidachtige planten en grassen.

Smet in sla en andijvie is een verzamelnaam voor ziekten veroorzaakt door verschillende pathogenen (ziekten verwekkers). Het smetcomplex wordt veroorzaakt door Sclerotinia (rattenkeutelziekte), Rhizoctonia (zwartpoot) en Botrytis (smeul).

Bremia lactucae, door telers ook wel 'het wit',  genoemd, is een ziekte die in de teelt van sla onder glas en in de buitenteelt grote schade kan aanrichten.

Bij aantasting door wollige slawortelluis blijven de planten in groei achter. De luis leeft op de wortels van sla en andijvie.

Plant-parasitaire aaltjes zijn kleine, voor het blote oog nauwelijks waarneembare, kleurloze wormpjes met een lengte van ongeveer 1 mm. De vrouwtjes groeien  van glazige, aalvormige larven tot melkacht peervormige exemplaren.

Pratylenchus-soorten tasten het wortelstelsel van gewassen aan waardoor wortelrot ontstaat. Ze hebben een voorkeur voor lichtere gronden.