Bitterzoet

Bladeren met gave bladrand, langwerpig tot eirond, de bovenste spiesvormig of geoord.

Bitterzoet is een tot 2 m lange slingerende plant, waarvan het onderste gedeelte vaak houtig is. Het heeft stervormige violette bloemen met gele meeldraden. Rijpe bessen zijn oranjerood van kleur en bezitten veel zaden die tientallen jaren kiemkrachtig kunnen blijven.

Bitterzoet groeit veelal langs bosranden, in knotwilgen, stadsplantsoenen, tegen hekwerken, aan waterkanten en in heggen. De plant bezit een geweldig wortelstelsel, waarvan elk achtergebleven stuk weer een nieuwe plant kan vormen. De plant komt regelmatig voor in siertuinen.

Nog maar sinds kort is de bitterzoet als probleem in de land- en tuinbouw erkend. Bitterzoet is waardplant voor de bruinrotbacterie, waardoor besmetting van oppervlaktewater kan worden veroorzaakt

De vrolijk gekleurde besjes kunnen vooral kleinere kinderen ertoe verleiden ze te eten. Vergiftigingen leiden vooral tot ademhalingsstoornissen. Voor grote huisdieren zoals runderen en paarden zijn de planten ook giftig. Meerdere keren is consumptie van bitterzoet fataal afgelopen.

Niet chemisch

Vooral langs watergangen is de bestrijding van bitterzoet noodzakelijk i.v.m. bruinrotbesmettingen. Handmatig uittrekken van de planten of het gebruik van disteltangen lijken tot nu toe de enige mogelijkheid om het gewas te beteugelen. Ga ervan uit dat de plant op deze manier niet volledig is te verwijderen.

Chemisch

Bitterzoet is ongevoelig voor middelen, die een toelating hebben voor pleksgewijze bestrijding in taluds. Proeven zijn gaande om te zien of andere middelen werkzaam zijn zodat er een eventuele toelating kan worden aangevraagd. Voor meer informatie, zie de PD-gewasbeschermingsgids en de handleiding gewasbescherming.