Fluitenkruid

Het fluitenkruid is een overblijvende, grote tot 150 hoge plant met een gegroefde, holle stengel, die meestal kaal is. De bladeren zijn twee- tot driemaal geveerd.

De bladen zijn gesteeld de onderste zijn zittend met aan de rand een witte viltlaag. De bladeren hebben een bladschede met dicht behaarde ribben. De blaadjes zijn getand. De bloemschermen zijn langgesteeld met schermpjes witte tot groene bloempjes. Ze bloeien van mei tot augustus. De kiemplant lijkt op peen.

Fluitenkruid gedraagt zich als wortel- en zaadonkruid. Het fluitenkruid komt voor op voedselrijke, vochtige plaatsen in weiden, grasland, bermen, heggen en bosranden. Het is een gidssoort voor bloemrijke grazige vegetaties van 60 - 100 cm hoogte.

Niet chemisch

Voorkomen van verstoringen. Verrijking van de grond voorkomen. Maaien en maaisel afvoeren voor de bloei. Zorgen voor goede conditie van grasvelden.

Chemisch

Voor meer informatie zie de PD-gewasbeschermingsgids en de handleiding gewasbescherming.