Bosmuis

De bosmuis heeft een geelbruin tot donkerbruine rugzijde, terwijk de buikzijde licht gekleurd is. De overgang tussen rug en buik is gemarkeerd door een scherpe oranje-bruine scheidingslijn.

De bosmuis is 7,5-10,5 cm lang en heeft een spitse snuit. De staart is net zo lang of langer dan het lichaam inclusief de kop. De bosmuis heeft grote uitstaande oren en grote, kraalachtige ogen.

De bosmuis komt in heel Nederland voor, voornamelijk buiten in bosranden met dichte ondergroei, open bosplekken met struikgewas, maar ook in daaraan grenzende tuinen. In de winter trekken bosmuizen vaak naar gebouwen om daar te overwinteren. Als het in het voorjaar warmer wordt, vertrekken ze weer naar buiten. Bosmuizen kunnen goed graven en klimmen en eten groenen plantendelen, bloemknoppen, zaden, insecten, wormen en dergelijke. Bosmuizen zijn verzamelaars. Als er in een lokdoosje steentjes, stukjes cement, walnoten en allerlei andere materialen uit de omgeving worden gevonden, dan is dat een aanwijzing dat er bosmuizen actief zijn.

De bosmuis heeft een draagtijd van 20 dagen, de nestgrootte is 2-9 jongen. De zoogtijd is 3 weken en na enkele maanden is de bosmuis geslachtsrijp. Jongen die in het voorjaar geboren zijn, zijn nog hetzelfde jaar geslachtsrijp, jongen die later geboren zijn pas het volgende voorjaar.

Bij de bestrijding van de bosmuis is preventie het belangrijkste aspect. Dit kan door bouwkundige maatregelen waardoor muizen niet binnen kunnen komen en door hygiënische maatregelen waardoor er voor de muizen geen voer te vinden is. Daarnaast kunnen muizen mechanisch (klemmen, vallen) en chemisch (giftig lokaas) worden bestreden. Chemische bestrijding mag alleen gedaan worden door mensen met een geldig Bewijs van bekwaamheid hiervoor.

• Dossier knaagdierbeheersing (Groen Kennisnet)