Iris

Bladeren en stengels vertonen grote gaten of zijn volledig doorgeknaagd. Soms verwelkt het hart van de plant

Tegen de tijd dat de bloemknop zichtbaar wordt, ontstaan verspreid over het bladoppervlak ronde tot ovale, grijze vlekken. Deze hebben geen scherpe begrenzing.

De ziekte begint bij de bolbasis en breidt zich naar boven in de rokken uit. Het aangetaste weefsel is zacht, grijsbruin gekleurd en ingezonken.

Bij het rooien zijn zieke bollen te herkennen doordat de wortelkrans enigszins is ingezonken en iets donkerder gekleurd dan normaal.

Onder vochtige, lichtarme omstandigheden vormt zich op afgestorven bladdelen grauw sporendragend schimmelpluis.

Op de droge vliezen van de bollen bevinden zich inktzwarte vlekken en strepen. Op die plaatsen kunnen de huiden gescheurd zijn (foto 1).

De bloem is soms misvormd. Bij blauwe krokussen vertonen de bloemen donkere vlekken en strepen (kleurbreking).

Kroonrot is een schimmelziekte die in de zomermaanden optreedt en pleksgewijze afsterving en geelverkleuring van de bladeren veroorzaakt (foto 1).

Zwaar aangetaste bollen komen niet op. De bollen zijn dan grauw, maar soms, vooral bij de bolneus, ook bruin (foto 1). Op dwarse doorsnede zijn bruine ringen te zien.

Alle bladeren worden geel vanuit de top. De verkleuring breidt zich geleidelijk naar beneden uit.

Aangetast bolweefsel verkleurt donker- of blauwgrijs en is vaak bedekt met een blauwgroene sporenmassa (foto). Aangetast weefsel is niet ingezonken, zoals bij bolrot, terwijl ook de begrenzing minder scherp is.

De wortels vertonen verslijming vanuit de wortelpunt of donkergekleurde wortelpuntjes met een snotterig uiteinde (foto, rechts).

Bij lichte aantasting zijn op de schedebladen zwart-bruine vlekken te vinden. In het centrum daarvan verteert het bladweefsel.

Op de grens van grond en lucht wordt het weefsel zacht en is op die plek waterig doorschoten en bedekt met een opvallend wit schimmelpluis.

De schedebladeren zijn vlak boven de bol waterig en daardoor donkergroen van kleur. Deze verkleuring wordt later donkerder en tenslotte bijna zwart.

Op de schutbladen van de bloemen kunnen witte tot grijsachtige, onscherp begrensde vlekjes ontstaan. De bloemknop wordt aangetast kort voordat de kleur zichtbaar is.

Op de aangetaste bollen bevinden zich witachtig-gele pakketjes met uitwerpselen, die door spinseldraden bijeen worden gehouden.

Aan de top van aangetaste bollen bevinden zich bevinden zich onder de vliezige huiden een witte, wollige en wasachtige massa.

Op de wortels van aangetaste planten zijn veel korte en smalle donkere streepjes aanwezig.

De wortels zijn sterk opgezwollen, krom gegroeid en vertakt (foto). Bij ernstige aantasting zijn alle wortels verteerd. De bollen blijven gezond.

Na de bloei sterft het gewas pleksgewijs af door aantasting van de ondergrondse bladdelen. Als de vliezige huiden aangetast zijn, worden deze vanuit de top van de bol diepzwart van kleur.