Nat voetrot - Iris

Alle bladeren worden geel vanuit de top (foto 1). De verkleuring breidt zich geleidelijk naar beneden uit.

De onderste delen van de stengel en de bladeren die in de bol zitten zijn slap. Er bevindt zich vocht tussen de bladvoeten, en de schedebladen zijn bij de bolschijf geel-wit gekleurd (foto 2), soms gedeeltelijk violet-bruin.

Van planten met een beginnende bladtopvergeling is de buitenste bolrok aan de basis vuilwit gekleurd en glazig. In de meer naar binnen gelegen rokken heeft deze verkleuring zich verder naar boven uitgebreid. Zwaar aangetaste planten vallen om. Ze hebben ook vaak een aantal glazige, gedeeltelijk rotte wortels. Bij opensnijden verspreiden de bollen van aangetaste planten een zurige geur.

Het ziektebeeld lijkt enigszins op dat van stinkend zachtrot (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum). Het onderscheidt zich hiervan doordat het aangetaste weefsel lange tijd de oorspronkelijke structuur behoudt, terwijl het na aantasting door Pectobacterium een zachte brij wordt. Beide ziekten kunnen echter gelijktijdig voorkomen.

In de kas wordt de ziekte meestal veroorzaakt door P. nicotianae var. nicotianae, terwijl in de buitenteelt op te natte plekken de veroorzaker meestal P. cryptogea is. De schimmels kunnen van nature in de grond voorkomen en het gewas vanuit de grond aantasten. Ze kunnen jarenlang in de grond overblijven. Naast iris zijn ook tomaat, anemoon, leeuwenbek, tulp, gerbera, lelie en Hippeastrum waardplanten.

• Als voorvrucht geen gevoelige cultivar of gewas telen.

• Niet overmatig watergeven en zorgen voor een goede ontwatering van de grond.

• Bodemtemperatuur zo laag mogelijk houden.

• De kasgrond stomen.