Krokus

Bewaarrot wordt veroorzaakt door de schimmel Penicillium hirsutum die tijdens de bewaring de knol op wondplekken aantast. Op de knol ontstaan geelachtig-witte tot lichtbruine, rotte plekken die gedurende de bewaring steeds groter worden.

De bruine vliezen (huiden) van zwaar aangetaste knollen zijn abnormaal donkerbruin gekleurd en ook wel gedeeltelijk afwezig. Soms komen aan de buitenkant van de vliezen enkele platte, kleine sclerotiën voor.

Tijdens de bewaring zijn de eerste symptomen op de knol te zien aan de wortelkrans. Het weefsel hiervan is enigszins opgezwollen en krijgt een vuilwitte tot rozeachtige kleur.

In het vroege voorjaar zijn lichtbruin gekleurde vlekjes of streepjes aanwezig op de wortels. Bij een ernstige aantasting rotten de wortels grotendeels weg waardoor de loofbladeren vanuit de top gaan vergelen.

De bloem is soms misvormd. Bij blauwe krokussen vertonen de bloemen donkere vlekken en strepen (kleurbreking).

Bij de oogst vallen ernstig zieke knollen op door de donkere kleur van de bruine vliezen (huiden). Er blijft vaak veel grond aan aangetaste knollen kleven doordat er veel schimmelweefsel op de buitenkant groeit.

Tijdens de bewaring zijn de eerste symptomen op de knol te zien aan de wortelkrans. Het weefsel hiervan is enigszins opgezwollen en krijgt een vuilwitte tot rozeachtige kleur.

Pleksgewijs komen de planten traag op. In een enkel geval komen bij een ernstige aantasting de planten in het geheel niet op.

De symptomen bestaan uit lichtgroene tot grijze, ruitvormige tot streepvormige vlekken die zich vanuit de bladbasis over het gehele bladoppervlak kunnen ontwikkelen.

De bloembladen vertonen witte en donkere kleurgedeelten, die zich bij blauwe en paarse cultivars naar de rand toe waaiervormig verbreden.