Bewaarrot - krokus

Bewaarrot wordt veroorzaakt door de schimmel Penicillium hirsutum die tijdens de bewaring de knol op wondplekken aantast. Op de knol ontstaan geelachtig-witte tot lichtbruine, rotte plekken die gedurende de bewaring steeds groter worden [foto 1 en 2].

De aangetaste plekken zijn tussen de huid en de buitenkant van de knol bedekt met een witte tot blauwgroene schimmel- en sporenmassa. Zwaar aangetaste knollen vormen geen spruit of een kleine, verdrogende spruit. Zulke knollen zijn vooral aan het einde van de bewaarperiode goed te herkennen.

Licht aangetaste knollen rotten na het planten in de grond verder. Voor zover zich uit deze knollen nog planten ontwikkelen, blijven deze vroegtijdig in groei achter en vertonen witte tot bruine, necrotische bladtoppen. Jonge knollen gevormd op zieke moederknollen, blijven klein en worden evenals buurplanten niet aangetast.

Er bestaat verschil in vatbaarheid binnen het sortiment; gele krokussoorten en sommige soorten krokussen met een dunne huid zijn zeer vatbaar. Knollen die laat tijdens de bewaring verwond zijn, worden meer aangetast dan die bij de oogst beschadigd zijn.

• Knollen, in het bijzonder die van vatbare cultivars, niet te laat rooien en voorzichtig behandelen.

• Knollen na rooien luchtig en droog bewaren.

• Voor potcultuur knollen gebruiken met goed ontwikkelde pennen.

• Plantgoed zonodig ontsmetten volgens geldende adviezen.

• Knollen na een warmwaterbehandeling goed terugdrogen.