Mangaangebrek in Ericaceae

De groei was bij de beproefde Rhododendron cultivars geremd, wanneer mangaan uit de voedingsoplossing werd gelaten. Bij de Ericaceeën zoals Japanse azalea, Rhododendron molle en Calluna vulgaris 'H.E. Beale' was de groei vrijwel gelijk. De gebrekssymptomen werden aan het blad, aan de toppen van de scheuten waargenomen. De bladtekening was bij Rhododendron het sterkst. Deze was te herkennen aan de nerftekening, waarbij de groene hoofd  en zijnerven met groene banden van ongeveer 2 mm breedte werden omgeven. Het overige bladmoes tussen de nerven werd lichtgroen tot geelgroen. Necrose werd niet waargenomen. Over het algemeen komt ijzergebrek meer voor dan mangaangebrek.

Van alle Ericaceeën is Rhododendron het meest mangaanbehoeftig met een kritiek Mn gehalte van 15 mg per kg droge stof.

Mangaan of Mn is een bestanddeel van verschillende enzymen in de plant en is nodig voor de vorming van bladgroen. Gebreksverschijnselen worden het eerst zichtbaar aan de jonge blaadjes.

Mangaangebrek geeft chlorotische verschijnselen in het gewas, dus bleekgroene verkleuring, gespikkelde vlekken, overgaand in necrose. Een mangaantekort in het gewas remt de fotosynthese. Meestal is er genoeg mangaan in de bodem aanwezig maar hebben gebreksverschijnselen vooral te maken met verminderde opname door het gewas. Vooral op zandgronden met een pH > 5.4 in combinatie met een hoog organische stof percentage komen gebreksverschijnselen voor. Bij een pH boven 6.2 is vrijwel altijd sprake van Mn gebrek. Het is dus zaak overbekalking van gewassen te voorkomen. Bij een te lage pH kan een gewas te veel mangaan opnemen en kan er sprake zijn van vergiftiging.