Fosfaatgebrek in Ericaceae

De groei van de Ericaceeën blijft bij fosfaatgebrek sterk achter. De zijscheuten zijn kort, zoals bij Azalea, Calluna en Erica duidelijk te herkennen is. Er is minder scheutgroei en de plant groeit ijl. Het blad is veel kleiner dan normaal en de bladkleur is donkergroen. Vaak is een paarse gloed op het blad aanwezig. In de loop van de zomer wordt het blad onderin de plant bruin en valt af. Deze symptomen zijn ook in de vroege herfst zichtbaar. De scheuten, die in het laatste jaar zijn gegroeid, behouden meestal het blad, voorzover het bladhoudende Ericaceeën betreft.

Gebrek uit zich grofweg bij een fosfaatgehalte beneden 1,0 g per kg droge stof.

Zouten van het voedingselement fosfor worden fosfaten genoemd. Fosfor of P is van belang voor de vorming van essentiële eiwitten in de plant en speelt een rol bij de energieoverdracht, bij de fotosynthese en ademhaling van de plant.

De meeste gewassen zijn erg gevoelig voor een tekort aan fosfor. Het fosfaat, dat in de grond voorkomt is meestal slecht opneembaar voor de gewassen. In gronden met een lage pH, die aluminium en ijzerhoudend zijn, wordt fosfaat vastgelegd. Fosfaat komt op zulke gronden door bekalken beter beschikbaar. Door grondonderzoek vooraf en een aangepaste bemesting kan fosfaatgebrek worden voorkomen.Fosfaat bevordert de beworteling van een gewas en is belangrijk voor een tijdige afrijping. Zaden zijn rijk aan fosfaat, fosfor is dan ook een belangrijk element voor de korrelvorming bij granen en de kolfvulling van maïs.

De wettelijke normen voor fosfaatbemesting worden steeds strenger. Omdat fosfaat bij voorraadbemesting in de grond vaak wordt vastgelegd in niet direct opneembare vorm, is het belangrijk dat vooral fosfaatgevoelige gewassen zoals aardappelen,  een fosfaatgift krijgen aan het begin van het groeiseizoen. Bouwplanbemesting wordt bij lagere fosfaatnormen minder voor de hand liggend. 

Op sommige gronden wordt fosfaat vastgelegd in voor de plant moeilijk opneembare verbindingen, fosfaatfixatie genoemd. Het komt vooral voor op ijzer- en aluminiumrijke gronden met een lage pH en op kalkrijke zeekleigronden. Op fosfaat fixerende gronden moet jaarlijks een fosfaatbemesting worden uitgevoerd, gebaseerd op een analyserapport grondonderzoek.