14.1: Genetische diversiteit

Wereldwijd heeft de mens meer dan 30 diersoorten gedomesticeerd voor agrarische doeleinden. Veertien van deze diersoorten zijn verantwoordelijk voor meer dan 90 procent van het voedsel dat door dieren wordt geproduceerd. Daarnaast zijn er andere diersoorten gedomesticeerd voor bijvoorbeeld recreatieve doeleinden of voor diensten waar mensen behoefte aan hadden: hobby, bewaking, natuuronderhoud, de jacht etc. In deze diersoorten is een grote variatie aan rassen aanwezig. De dieren van één ras verschillen ook nog steeds in meer of minder mate in veel kenmerken. Hoewel ze tot een ras behoren, laten ze ook nog steeds een stuk diversiteit zien voor bijna alle kenmerken. Een diversiteit die een genetische basis heeft.

Binnen diersoorten onderscheiden we landrassen: binnen een landras lijken de dieren op elkaar, maar tussen de individuen van een landras zie je nog steeds veel diversiteit voor fenotypische kenmerken. Uit deze landrassen hebben mensen de gestandaardiseerde rassen gefokt (en nog later uit deze rassen de meer gespecialiseerde lijnen). In de gestandaardiseerde rassen lijken de dieren onderling meer op elkaar dan in de landrassen. De dieren van gestandaardiseerde rassen zijn meer uniform, maar toch zie je ook hier nog steeds verschillen tussen de individuen. Samengevat: binnen populaties van dieren (diersoorten, landrassen, gestandaardiseerde rassen of selectielijnen) bestaat een diversiteit die een genetische basis heeft. Dat komt omdat de dieren onderling verschillen in de samenstelling van hun DNA: binnen een diersoort meer dan binnen een landras, binnen een landras meer dan binnen een gestandaardiseerd ras en binnen een gestandaardiseerd ras meer dan binnen een selectielijn. Genetische diversiteit heeft een brede definitie.