10.4: Grenzen aan het aantal paringen

Sommige fokkerijorganisaties hebben regels opgesteld over het aantal paringen van mannelijke dieren (bijvoorbeeld een dekbeperking). Het doel van deze regels is om de genetische bijdrage van de mannelijke dieren in volgende generaties te beperken en dus de mate van inteelt te sturen. Om dit te realiseren streven zij voor gelijke bijdrage van elk geselecteerd mannelijk dier. Over het algemeen worden deze fokkerij beperkingen niet op prijs gesteld door fokkers omdat hun belang meer in de korte termijn resultaten liggen: zij willen de superieure mannelijke dieren gebruiken voor de fokkerij of ze willen geld verdienen door hun mannelijke dieren te laten fokken. Deze persoonlijke interesses zijn vaak verschillend van het lange termijn belang van de hele populatie. Mensen geloven graag dat regels goed zijn, zo lang ze er zelf geen last van hebben. Waarom zouden zij zichzelf beperkingen opleggen als anderen gewoon doorgaan en toch dat populaire mannelijke dier gebruiken? Waarom zouden zij niet de toestemming krijgen om dat mannelijke dier te gebruiken? Je kunt je voorstellen dat dit vooral een probleem is wanneer mannelijke dieren individueel eigendom zijn, zoals honden, paarden of schapen. Bij melkvee worden de stieren gehouden door een beperkt aantal KI stations en zij kunnen ook het sperma van andere stieren verkopen als ze het gebruik van een populaire stier willen inperken.