Taxuskever - gegroefde lapsnuitkever

Zowel de volwassen kevers als de larven veroorzaken schade. Volwassen kevers vreten ronde gaten in de bladeren, beginnend bij de rand. Dit wordt 'hapvreterij' genoemd.

De taxuskever vormt een plaag in een groot aantal siergewassen o.a. Euonymus, Rhododendron / azalea. Taxuskever is ook bekend als gegroefde lapsnuitkever. De larve wordt ook wel mobium genoemd. De vreten aan knoppen van coniferen en het nog zachte bastweefsel van jonge struiken. De grootste schade wordt vooral veroorzaakt door de larven. Zij vreten aan de wortels en aan de stengelbasis waar de bast van de plant wordt geknaagd. Hierdoor is geen sapstroom meer mogelijk, sterven de wortels en daardoor verwelken de planten wegens watertekort. Planten worden bruin en sterven af.

Door de wonden die aan de wortel ontstaan, kunnen schadelijke organismen zoals schimmels en bacteriën de plant binnendringen.

De taxuskever (gegroefde lapsnuitkever) is een ongeveer 1 cm grote, zwartgrijze kever met bruine vlekjes op de dekschilden. De dekschilden zijn gegroefd en met het lichaam vergroeid zodat ze niet kunnen vliegen. Ze zijn genoodzaakt te lopen, wat ze erg goed kunnen. De kevers zijn vooral 's nachts actief. Vanaf mei tot oktober worden de eitjes gelegd. Gedurende het seizoen  zijn dat er honderden per kever. De eieren zijn rond en eerst wit van kleur, maar al snel worden ze bruin. Het insect zet eieren af in de grond. Dat kunnen er honderden zijn, afhankelijk van het gewas waar de kever in zit. Uit de eieren komen witte, pootloze larven met een bruine kop, die van 2 mm naar 1 cm groeien in een paar maanden tijd. De larven leven verscholen in de grond. De taxuskever overwintert als larve in de grond. De volgroeide larven verpoppen in her voorjaar in de grond. De poppen zijn wit, hebben reeds pootjes en de aanleg van de dekschilden. in dit stadium wordt de pop ook vaak mobium genoemd. De jonge kevers die uit de pop komen zijn eerst lichtbruin en verkleuren na een paar dagen naar zwartgrijs. Buiten is er één generatie per jaar. In de kas verloopt de ontwikkeling veel sneller en kunnen meerdere generaties per jaar voorkomen.

• Biologisch bestrijding kan met behulp van insecten parasitaire aaltjes.

• Een grondontsmetting door middel van verhitting (stomen) doodt veel larven van de taxuskever.