Wateroverlast - lelie

Als gevolg van wateroverlast en het dichtslempen van de grond kan door zuurstofgebrek het gewas onder paars- en later bruinverkleuring afsterven

De bolwortels worden daarbij glazig en verrotten zodanig dat tenslotte alleen vliezige resten overblijven. In de jonge spruit wordt het weefsel dicht bij de top van het stengeltje en in de toppen van de jonge blaadjes licht- tot donkerbruin en het verrot. Ook kunnen aan de voet van het spruitje bruine vlekken of zelfs egale bruinverkleuring voorkomen wat kan doorlopen tot in de bolbodem. Dergelijke symptomen veranderen niet tijdens de bewaring.

De gevolgen van wateroverlast kunnen ook het volgende groeiseizoen in de broei zichtbaar worden als de spruit beschadigd is.

Een geringe bruinverkleuring aan de voet van de spruit heeft meestal (bijna) geen nadelige gevolgen voor de latere plantkwaliteit. Een ernstige beschadiging kan leiden tot een lager gewicht en een kleiner aantal knoppen per tak. Ook kunnen er misvormde, korte, niet-bloeiende planten ontstaan met een kleiner aantal bladeren en misvormde topbladen. De topbladen zijn dan aan één kant naar de top toe versmald en vertonen iets opgezette voelbare ribbels. Dit lijkt op vorstbeschadiging, maar de bladtop zelf blijft intact wat bij vorstbeschadiging vaak niet het geval is. Bij extreme beschadiging door wateroverlast is de spruit verrot, waardoor de planten niet opkomen.

Beschadigingen ontstaan na een periode met wateroverlast van ca. 2 tot 3 dagen. De mate van beschadiging van de spruiten wordt beïnvloed door de lengte van de periode waarin sprake was van zuurstofgebrek en van de zuurstofbehoefte in die periode. De zuurstofbehoefte is afhankelijk van de bodemtemperatuur; bij hoge temperatuur ontstaat eerder en meer beschadiging.

• Goede drainage.

• Goede grond of substraat.