Groene kortstaartluis - peer - sleedoorn

De groene kortstaartluis kan vroeg in het voorjaar al voor ernstige aantasting zorgen. De luis zit al in maart op de blad- en bloemknoppen.

Wanneer de knoppen verder uitlopen en bladeren en bloemen ontwikkelen, veroorzaken de jonge luizen sterke zuigschade en bladkrulling. Daardoor wordt de blad- en scheutgroei belemmerd. Vooral op jonge bomen en in de vruchtboomkwekerij kan de groene kortstaartluis een probleem vormen. Bovendien is de luis de verspreider van het Sharka-virus. De groene kortstaartluis dankt zijn naam aan zijn kleur (geelgroen) en zijn korte tongvormige cauda. Zijn antennes zijn kort, evenals de siphonen.

De groene kortstaartluis overwintert als ei op de takken van pruim. Al in maart verschijnen de stammoeders uit het ei en produceren enkele generaties ongevleugelden op de blad- en bloemknoppen die net beginnen uit te lopen. In mei/juni worden gevleugelde luizen geproduceerd die migreren naar verschillende zomerwaardplanten, waaronder aster, chrysant en klaver en andere kruiden uit hun families. Zolang jonge scheuten op pruim aanwezig zijn gaat de ontwikkeling van ongevleugelden door. In de zomer verblijft de luis dan in gevleugelde en ongevleugelde vorm op de zomerwaardplanten om in september weer terug te keren naar pruim. Na paring vindt ei-afzetting plaats op het hout.

Voorkom zoveel mogelijke de aanwezigheid van de zomerwaardplanten in en om het perceel. In het voorjaar, voordat inkrulling plaats vindt een bespuiting uitvoeren met een insecticide. Wanneer de luizen eenmaal zijn ingekruld, zal een systemisch middel moeten worden gekozen. Informatie over middelengebruik is te vinden in de gewasbeschermingsgids van de PD of de digitale Gewasbeschermingskennisbank.