Doorwas

Doorwas ontstaat in een periode met hoge temperaturen in het gewas en in de bodem. Dat gaat vrijwel altijd gepaard met een droogte.

De knolverschijnselen van doorwas bestaan uit popperigheid, het opnieuw uitlopen van reeds gevormde knollen en door glazigheid. In het gewas herken je doorwas bovengronds aan de vorming van nieuwe stengels.

Bij popperigheid zijn verschillende gradaties mogelijk: van lichte insnoering tot knollen met meerdere aangroeisels.Bij het uitlopen van eerder gevormde knollen kunnen hele snoeren ontstaan. Doordat de nieuw gevormde knollen (secundaire knollen) zetmeel ontrekken aan de eerder gevormde knollen (primaire knollen) ontstaat glazigheid. Partijen met veel doorwas hebben een wisselend onderwatergewicht en zijn daardoor minder geschikt voor industriele verwerking.  Ook het gehalte aan reducerende suikers is bij doorwaspartijen hoog, dat heeft een negatieve invloed op de bakkleur.

• Stikstofgift verlagen of een gedeelde N bemesting uitvoeren. Hoge N giften bevorderen de bladgroei en maken een gewas doorwasgevoeliger.

• Beregenen in een droge periode voorkomt opwarming van de grond. Het bladapparaat blijft beter intact en voorkomt opwarming van de grond, verdampend water onttrekt warmte en heeft dus een afkoelende werking.

Glazige aardappelen kunnen in de opslag in elkaar gedrukt worden, waardoor gemakkelijk natrot in de partij kan ontstaan. Doorwaspartijen zijn dus moeilijker te bewaren en moeten intensief gecontroleerd worden.

Door middel van een zoutbad kunnen glazige aardappelen van niet glazige aarappelen worden gescheiden. Een glasaardappel blijft door zijn lager soortelijk gewicht in een zoutbad drijven.

• Maleïnehydrazide, of afgekort MH, is een systemische groeiregelaar. Het wordt tijdens het groeiseizoen (niet te vroeg) op het aardappelloof gespoten en via het blad naar de knollen getransporteerd. MH remt de celdeling in de knol en daarmee ook de kieming op de knollen tijdens het groeiseizoen of tijdens de bewaring.